VII.Gregorius Kimdir, Hayatı, Dönemi, Hakkında Bilgi

GREGORIUS VII (1020-1085)

İtalyan din adamı. Papa seçilince kilisenin devletten üstün olduğu görüşünü savunmuş ve kiliseye yeni bir düzen getirmiştir.

Gerçek adı Hildebrand’dır. 1015-1020 arasında İtalya’nın Toscana Bölgesi’nde Sonano yakınlarında doğdu, 25 Mayıs 1085’te Salerno’da öldü. Yoksul bir ailenin çocuğuydu. Önce, amcasının başpapaz olduğu bir manastırda, sonra din adamı olmak isteyenlerin ve soylu çocuklarının okudukları Schola Cantorum’da öğrenim gördü. Burada, daha sonra VI.Gregorius adıyla papa seçilen Johannes Gratianus’un öğrencisi oldu. Papalığı sırasında da danışmanlığını yaptı; 1046’da onunla birlikte Almanya’ya sürgüne ve İmparator IIl.Heinrich’in isteğiyle de Roma’ya gönderildi. 1049’da Papa IX.Leo’nun danışmanlığına getirildi. Böylece reformcu bir çevreye girdi. Hildebrand, II.Alexander’in ölümünden sonra papa seçildi ve VII.Gregorius adını aldı. 1073’ten 1085’e değin sürdürdüğü papalık görevi sırasında, papalığın güçlenmesini sağlayacak reformlar gerçekleştirmeye çalıştığından Kutsal Roma Germen İmparatoru IV.Heinrich ile yıpratıcı sürtüşmelere girdi.

VII.Gregorius, amaçladığı yenilik girişimini din adamlarının evlenmesini ve din görevlerinin alınıp satılmasını yasaklamakla başlattı. Bunların kilisenin yapısını bozan etmenler olduğunu ileri sürdü. Özellikle, din görevlerinin kilise dışındakilerin eline geçmesi, soyluların piskopos ve manastır seçimlerini denetleyebilmesi, kiliseyi siyasal ve iktisadi çıkarların tutsağı yapmaktaydı. Bu konudaki yasakları içeren Dictatus Papae (“Papanın Buyruğu”), papaya imparatoru görevden alma yetkisi de tanımaktaydı. Papanın imparatora üstünlüğünü açıklama anlamına gelen bu bildirge, İmparator IV.Heinrich’in tepkisine yol açtı. Papa VII.Gregorius görevinden alındı. Ancak o da imparatoru aforoz etti. Soyluların baskısı sonucu

IV.Heinrich affedildiyse de papanın koyduğu kurallara uymak yolunda verdiği sözü tutmayınca, 1080’de tahttan indirildi. Buna karşılık, VII.Gregorius’un papalığını tanımadığını ilan ederek, Ravenna başpiskoposunu, IlI.Clementius olarak, papalığa getirdi; kendi de yeniden tahta çıktı. Gregorius, Salerno’ya çekildi. Bu olay, soylular ve kilise arasında savaşa varan sürtüşmelere yol açtı.

Orta Çağ’ın en güçlü reformcu papalarından sayılan VII.Gregorius, Bizans İmparatorluğu’nun desteklenmesi için tüm Hıristiyan dünyasını bir araya getirme düşüncesini ortaya attı. Batı kilisesinde törenlerde ortak bir dil kullanılmasını sağlayarak, değişik ülkelerin kiliseleri arasındaki ayrımı bir ölçüde ortadan kaldırmaya çalıştı.

•    KAYNAKLAR: E.Caspar, Das Register Gregors VII, 1955; E.Emerton, The Correspondence of Pope Gregory VII, 1932.

Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi