Michelangelo Antonioni – Professione reporter (1975)

Kör bir adam tanıyordum. 40 yaşına geldiğinde
bir ameliyat oldu… ve yeniden görmeye başladı.
Önce çok sevindi.
Aşırı sevindi.
Yüzler…
renkler…
manzaralar.
Fakat sonra her şey
değişmeye başladı.
Dünya onun düşlediğinden
çok daha zavallıydı.
Ortalıkta ne kadar pislik
olduğunu kimse söylememişti ona.
Ne kadar çirkinlik olduğunu.
Her yerde çirkinlikleri fark etti.
Gözleri görmezken…
karşıdan karşıya bastonuyla yalnız geçiyordu.
Görmeye başladıktan sonra…
korkmaya başladı.
Karanlıkta yaşamaya başladı.
Odasından hiç çıkmadı.
… sonra da kendini öldürdü.