Colin Maclaurin Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi

MACLAURIN, Colin (1698-1746)

İskoç matematik bilgini. Kendi adıyla anılan kuvvet serileriyle tanınır.

Şubat 1698’de İskoçya’daki Kilmodan’da doğdu, 14 Ocak 1746’da Edinburgh’da öldü. Bir papaz olan amcasının gözetiminde köklü bir klasik eğitim görmüştü. On bir yaşında girdiği Glasgow Üniveritesi’n-de bir yıl tanrıbilim öğrenimi gördükten sonra matematiğe yöneldi. 1715’te kütleçekimi konusundaki başarılı bir tezle lisansüstü derecesini aldı ve 1717’de, daha yirmi yaşma gelmeden Aberdeen’deki Marischal College’da matematik profesörü olarak çalışmaya başladı. 1919’da Royal Society’nin üyeliğine seçildi, ertesi yıl da ilk kitabını yayımladı. 1722’de gittiği ve üç yılını geçirdiği Fransa’dan dönüşünde Marischal College’daki görevini yitirdiğini öğrenince Edinburgh’a geçti Newton’ın da yardımıyla, Edinburgh Universitesi’nin matematik profesörü James Gregory’nin yardımcılığına getirildi. 1725’te Gregory’den boşalan profesörlüğe atanan Maclaurin, Newton’ın görüş ve yöntemlerine ağırlık veren derslerini, Jako-bitler olarak anılan İskoç kralı Il.James yandaşlarının kenti kuşattığı 1745’e değin sürdürdü. Savunma çabalarına büyük katkılarda bulunduğu Edinburgh’ un isyancıların eline geçeceği anlaşılınca İngiltere’ye kaçtı. Ertesi yıl geri döndü, ancak bu olayların da etkisiyle sağlığı giderek bozulduğundan birkaç ay sonra öldü.

1720’de yayımladığı ilk kitabı, Geometrica orga-nica sive descriptio linearum curvarum universalis’te (“Organik Geometri ya da Genel Eğri Çizgilerin Tanımlanması”) geleneksel geometri yöntemleri yardımıyla koniklerin ve yüksek dereceden düzlemsel eğrilerin genel özelliklerini irdeleyen ve büyük bir bölümü Newton’dan alınmış birçok önemli teoremin kanıtını tanıtan Maclaurin, Edinburgh’ta ders vermeye başladıktan sonra, görüş ve yöntemlerine büyük bir hayranlık duyduğu Newton’ın çalışmalarını tanıtmayı ve savunmayı görev edinen matematikçiler arasına katıldı. George Berkeley’in 1734’te yayımladığı bir araştırmasında Newton’a yönelttiği eleştirileri yanıtlamak amacıyla 1742’de yayımladığı Treatise of Fluxions (“Flüksiyonların İncelenmesi”) adlı yapıtıyla da, Newton’ın geliştirdiği sonsuzküçükler hesabına ilişkin ilk dizgesel çalışmayı ortaya koydu. Leibniz tarafından geliştirilmiş, o yıllarda Kıta Avrupası’nda yaygın olarak kullanılmakta olan gösterimler yerine Newton’ın noktalı gösterimlerinden yararlanılan bu kitapta geometri, statik ve çekim kuramına ilişkin pek çok problemin çözümü açıklanıyor, Newton’ın ünlü Principia’sında (“İlkeler”) yer alan ilkelerin büyük bir bölümü ve sonsuz seriler son derece ayrıntılı biçimde inceleniyordu.