Put

Farsça “Büt” kelimesinden gelmektedir.

Put, kendisine ibadet etmek üzere ilahi vasıflar atfedilerek taş ağaç, maden, toprak gibi maddelerden yapılmış heykel, resim vb. denir. Put tabiri en çok heykeller için kullanılmıştır.

Kurân’da Put

Kurân-ı Kerim’de put karşılığı “sanem” ve “vesen” geçmektedir. Bunlann gerek Kurân’da gerek diğer dini çoğulları geçmektedir. Sanem’in çoğulu “esnâm”, vesen’in çoğulu “evsân”dır. Yine sanem daha çok heykel gibi üç boyutlu putları, vesen de resim, levha gibi iki boyutlu olanları ifade için kullanılmıştır. Kurân’da, Allah’tan başka Allah’ın dışında tapılan her şey put olarak nitelendirilmiştir.

Tarihte en ünlü putlar cahiliye çağı Arap putlarıdır. Bunlardan Lat, Menat ve Uzza’dan Kurân-ı Kerim’de de bahsedilmektedir.