Nicola Abbagnano Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi
ABBAGNANO, Nicola (1901 – 9 Eylül 1990, Milano, İtalya)
İtalyan düşünür. İtalya’da “olumlu varoluşçuluk” akımının kurucusudur.
İtalya’nın güneyinde, Salerno’da doğdu. Orada öğrenim gördü. Napoli Üniversitesi’ne girdi, dönemin ünlü bilge ve düşünürü Antonio Aliotta’nın öğrencisi oldu. Torino Universitesi’nde öğretim üyesi olarak görev aldı. Bu süre içinde, büyük ilgi toplayan Rivista di Filosofia adlı bir felsefe dergisi çıkardı.
Abbagnano ilkin insan yaşamıyla felsefe arasında bir bağlantının kurulması, felsefenin yaşam sorunlarıyla uğraşması gereğini savundu. Bu konuyla ilgili düşüncelerini Le Sorgenti Irrazionali del Pensiero (“Düşüncenin Us Dışı Kaynakları”) adlı ilk yapıtında topladı. Bu görüşünü sonraki yapıtlarında daha geniş boyutlarla işledi.
Abbagnano, felsefeye İtalya’da Yeni-Hegelcilik’i sürdüren Croce ve Gentile’ye karşı varoluşçuluğu savunarak girdi. Önce Husserl’in fenomenolojisin-den, sonra Kierkegaard, Jaspers ve Heidegger’in varoluşçuluk anlayışından etkilendi. Buna karşılık La Struttura dell’Esistenza (“Varoluşun Yapısı”) adlı yapıtında Alman varoluşçuluğunun yeni bir yorumcusu olmadığını, özgün içerikli bir varoluşçu görüşten yana olduğunu ileri sürdü. Bu arada Marcel, Lavelle, Le Senneve Sartre gibi Fransız varoluşçularım keskin bir dille eleştirdi.
Abbagnano’ya göre çağdaş varoluşçuluk iki ayrı akımdan oluşur. Biri Sartre, Jaspers ve Heidegger’in savundukları öze yönelik, tanrıtanımaz varoluşçuluk, öteki Marcel, Lavelle ve Le Senne’in oluşturdukları tanrıbılirnci varoluşçuluk. İlk görüşün getirdiği “olanağın olan aksızlığı”ve İkincisinin içerdiği“olanağmzorun-luluğu”, ancak yüzeysel olarak karşıt ilkeler konumundadır. Ona göre, her iki yaklaşım da aynı olumsuz temel üzerine kuruludur. Her ikisi de sonuçta açıkça, ya da gizlice, olanağı olanaksızlaştır-maktadır.
Böylece belirlenen “olumsuz varoluşçuluğa” karşı çıkabilecek tek geçerli tutum “olanağın olanaklı-lığını” (ya da “aşkın olanağı”) kendine ilke edinen olumlu varoluşçuluktur. Abbagnano’nun kendi önerisi olan bu son yaklaşıma göre, insan yaşamındaki gerçek bir olanakiılık, bir kez seçilip gerçeklendikte, olanaklılığım sürdüren, yani yeni seçim ve gerçeklemelere açık olandır. Bir başka deyişle, onunki, bir “açık olanakiılık” kavramıdır.
• YAPITLAR : Le Sorgenti Irrazionali del Pensiero (“Düşüncenin Us Dışı Kaynaklan”) ; La Struttura dell’Esistenza (“Varoluşun Yapısı”); II Nuovo Idealismo Inglese e Americano, 1927, (“Ingiliz ve Amerikan Yeni İdealizmi”); La Filosofia di Meyerson e la Logica dell’Identita, 1929, (“Meyerson Felsefesi ve Özdeşlik Mantığı”); Gug-lielmo di Ocham, 1931; La Nozione del Tempo Secondo Aristotele, 1933, (“.Aristoteles’in Zaman Kavramı”); Ber-nardino di Telesio, 1941; Introduzione ali’ Esistenzialis-mo, 1947, (“Varoluşçuk’a Giriş”); Problemi dı Sociologia, 1959, (“Sosyoloji Sorunları”); Storia della Filosofia, 1967, (“Felsefe Tarihi”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi