Julian Schwinger Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi

Dirac’ın 1927’de elektronlar için önerdiği görelilikli kuvantum kuramı, elektronların karşıtları olan pozitronlann varlığım öngörmüştü. Dirac doğal çevrede algılanamayan pozitroniarı, “eksi enerjili” düzeyleri tümüyle dolduran ve dolayısıyla yeterli enerji gelmedikçe etkileşme yapamayan eksi enerjili elektronların oluşturduğu “Fermi denizi”nde, yeterli enerji verilince doğan “deşik’ler olarak yorumladı. Ancak, yeni doğan kuvantum elektrodinamiği, gerek Fermi denizindeki elektronların sayısının, gerek bir elektronun kendi yarattığı elektromanyetik alanla etkileşmesinin “sonsuz” büyük olarak hesaplanması gibi önemli bir zayıflık taşıyordu. Schwinger, hesaplarında elektronun enerjisini ve yükünü sonsuz yapan etkileri, sonlu olanlarından ayırarak bu zayıflığı ortadan kaldırmayı başardı. Sonsuzlukları, elektronun belirsizlik ilkesinden dolayı hiç yoktan foton salıp yakalamasına (boşluk dalgalanmaları) bağlamış ve ölçülen elektron yük ve kütlesinin bu “sonsuz” büyüklükleri de içerdiğini öne sürerek, hesaplarında ölçülen değerleri kullanmıştı.
Bugün “sonsuzluğu giderme-yeniden normalleştirme” olarak adlandırılan bu yöntemle, 1947 yılında Lamb ve Rutherford’un hidrojen atomu tayfında gözledikleri çok küçük ve umulmadık bir çizgi yarılmasının niceliğini hesaplayabildi. Bugün, eklenen düzeltme terimleriyle, deneysel duyarlılıktan daha büyük bir kesinlikle hesaplanabiien ve “Lamb kayması” olarak anılan bu yarılma, kuramsal fiziğin en çarpıcı başarılarının arasında yer alır.

• YAPITLAR (başlıca): Discontinuities in Waveguides, 1968, (Dalgakılavuzlarında Süreksizlikler); Particles and Sources, 1969, (Tanecikler ve Kaynaklar); Quantum Kinematics and Dynamics, 1970, (“Kuvantum Kinematiği ve Dinamik”’); Particles, Sources and Fields, 2. cilt, 1970-1973, (Tanecikler, Kaynaklar ve Alanlar).

Türk Ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi