Yukio Mişima Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi

MİŞİMA, Yukio (1925-1970)

Japon, yazar. Ülkesinin ulusal geleneğini çağdaş bir yorumla yeniden canlandırmaya çalışmıştır.

14 Ocak 1925’te Tokyo’da doğdu, 24 Kasım 1970’te aynı kentte öldü. Asıl adı Hiraoka Kimikate’ dir. Yüksek bir devlet memurunun çocuğuydu. Küçüklüğünde bünyesi çok zayıftı. Sonraları karate ve kılıç gibi sporlar yaparak sağlıklı bir atlet vücuduna sahip oldu. 1944’te, on dokuz yaşındayken bir öykü kitabı yayımladı. II.Dünya Savaşı’nda askere alınmadı. 1947’de hukuk öğrenimini tamamladı. Ertesi yıl Maliye Bakanlığı’na memur olarak girdi. 1949’da Karnen no kokuhaku (Bir Maskenin İtirafları) adlı, savaş sonrası gençliğinin yalnızlığını ve cinsel yaşamını irdelediği yarı otobiyografik romanını yayımladı. 1950’den sonra kendini tümüyle yazarlığa verdi. 1952’de eşcinselliği incelediği romanı Kinjiki (“Yasak Renkler”) çıktı. 1954’te, eski bir Yunan destanını temel alarak yazdığı Şiosay (Dalgaların Sesi) çok tutuldu, 1977’ye değin yirmi kez basıldı.

Mişima 1968’de Japon savaşçı ruhunu korumak, çıkabilecek bir sol ya da komünist ayaklanmaya karşı orduya yardım etmek ve aynı zamanda imparatoru korumak amacıyla Tate no Kai (Kalkan Derneği) adlı sağ eğilimli özel bir askeri birlik kurdu. 1970’te hükümeti devirmek ve yeni bir Japon İmparatorluğu kurmak amacıyla askerleriyle ayaklandı. Tokyo’nun merkezindeki Japon Savunma Bakanlığı Karargâhı’nı ele geçirdi, komutanları tutsak etti. Yapının balkonundan halka görüşlerini anlatan uzun bir konuşma yaptıktan sonra Japonya’nın geleneksel ruhunu ve varlığını yitirmesini protesto etmek için herkesin
gözü önünde hara-kiri yaparak kendini öldürdü.

Mişima, Batı kültürünü çok yakından izlemiş ve ondan etkilenmişti. Bu kültürün Japon samurai geleneğini zayıf düşürdüğünü görmüş, buna bütün varlığıyla karşı çıkmaya çalışmıştı. Romanlarında ülkesinin insanlarını ve öykülerini anlatırken aşk ve nefret gibi duygulan evrensel boyutlarda ele almaya yöneldi. Tiyatroyla da ilgilenerek geleneksel Kabuki ve No oyunlarının tekniklerinden yararlandığı, simgesel (sembolist) oyunlar yazdı.

•    YAPITLAR (başlıca): Roman: Karnen no kokuhaku, 1949, (Bir Maskenin İtirafları); Kinjiki, 1952, (“Yasak Renkler”); Şiosay, 1954, (Dalgaların Sesi, 1972); Gogo no eigo, 1963, (Denizi Yitiren Denizci, 1973). Oyun: Kanton, 1950; Sotoba Komaçi, 1952; Aoi-No-Ue, 1954, (“Bayan Aoi”); Sudo Koşaku Fujin, 1965, (“Bayan Sad”).

Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi