Sufiyye-Sufizm

Tasavvuf ehli. Tasavvuf esas itibariyle insanoğlunun nefsinin arzu ve isteklerine gem vurup Allah’ın takdiri doğrultusunda, onun rızasına nail olmaya çalışmaktadır. Çünkü insanın arzu ve heveslerinin sının yoktur insan emellerinin birini elde ettiği zaman gönlü bu sefer başka bir şeye takıiır ve onun peşine düşer. Bu itibarla arzu ve ihtirasların sınırı yoktur. Bu yüzden de Allah’tan uzaklaşıl-maktadır ve ondan uzaklaşdıkça, arzuları gemleme de zayıflamaktadır. Bunun için tasavvuf ehli, “emel’e elem bozuntusu” der. Bu anlayışa göre, her arzu ve heves gerçekleşinceye kadar, insana bazı elem ve ıztırablar verir. Bu şekilde elemler emeller zinciri insanın hayatı boyuca devam edip gider. Fakat tasavvuf ehli, sözkonusu emellerin vermekte olduğu ıztırabdan kurtulmak için Hakk’a tam manâsıyla bağlanmayı onun emir ve yasakları dışında hareket etmemeyi esas alır. Nefisle mücadele, gönlün isteklerinden uzaklaşma, riyazet ve ibadet sufiyye arasında bk nevi hayat prensibi haline gelmiştir. Tarih boyunca tasavvuf ehli dünya nimetlerinden yüz çevirmiş, dünya dan elini eteğini çekerek kendilerin ibadete, yani dinin aslında olan prensiplere bağlı şekilde yaşamışlardır.