Sâffât Sûresi

“Saf bağlayanlar, sıra sıra dizilenler” manâsına gelen “Sâffât” Kur’ân-ı Kerîm’de 37. sûrenin adıdır. Mekke’de nâzil olup 182 âyettir. Sûrenin adı
1. âyette geçer.

Sıra sıra dizilen ve Allah’ı zikreden meleklere yemin ile başlayan sûrede Allah’ın birliği ve hâkimiyetinin mutlaklığı, kâfirlerin İlâhî hakikatler karşısındaki inatçı tavırları ve bu yüzden âhirette uğrayacakları cezalar, yine âhirette hak yolundan sapanlarla onları saptıranların birbirlerini suçlamaları, buna karşılık, Allah’a samimiyetle iman ve itâat edenlerin âhiretteki mükâfaatları anlatılır.
ilyâs, Lut ve Yunus peygamoerler ve sâlih kullardan sitayişle bahsedilerek her birine “selâm” okunur. Müşriklerin Ailah hakkındaki açma inanç ve isnatları hatırlatılarak Allah’ın bu tiir isnatlardan ve kusurlardan münezzeh oiduğu, Allah yolunda olanların mutlaka galip geleceği bildirilir. Sûre, müslümanların, Kur’ân okuyup bitirdikleri her defasında “Sadaka’llâhu’l-Âzîm” dedikten sonra okudukları ve “Subhâne rabbike…” diye başlayan şu mealdeki üç âyetle sona erer: “Senin kudretli ve şerefli Rabbin onların (müşriklerin) isnad ettikleri sıfatlardan münezzehtir. Peygamberlere selâm olsun! Ve âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun!”‘.