Râfızîler

Arabça Râfız-Râfızî kelimeleri “terkeden” manâsını ifade etmektedir. Terim olarak Zeyd b. Ali’yi (ölm.740) önce imam kabul ettikten sonra, Hz. Ebû Bekir ile Hz. Ömer’e sayıp sövmediği bahanesiyle onu terkedenler için kullanılmıştır. Zeyd b. Ali Kufelilerin biatini aldıktan sonra 15 bin Küfeli ile birlikte Hişam b. Abdülmelik’in Irak Valisi ve âmili olan Yusuf b. es-Sakafî’ye başkaldırmıştı. Taraflar arasında harp devam ederken Zeyd, adamlarından bazılarının Hz. Ebû Bekir ile Hz. Ömer’e kötülediklerini işitmiş ve onları bu gibi sözlerden menetmişti. Bunun üzerine kendisine daha önce biat etmiş olanlar ondan ayrılmışlardı. Zeyd de onlara hitaben “Râfudtümûnî -beni terkettiniz” demişti. İşte Zeyd’in onlara bu hitabından dolayı “terkedenler” manâsına “Râfıdâ” (çoğulu Ravafıd) Râfızîler denmiştir.

Rafızî kelimesi özel olarak bu gurubun ismi olmakla birlikte mezhebler tarihi ve akaid kitablarında Şiî topluluklarının tamamını ifade eden umumî bir isim olarak kullanılmaktadır.