Mehmed Ali Hilmi Dedebaba Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi

MEHMED ALİ HİLMİ DEDE (1842-1907)

Türk Bektaşi şairi. Şiirlerinde ehl-i beyt sevgisine büyük yer vermiştir.

İstanbul’da doğdu, 21 Şubat 1907’de aynı kentte öldü. Sultanahmet Güngörmez mahallesi camii imamı Nuri Efendi’nin oğludur. 1856’da ana ve babasının da bağlı bulundukları Merdivenköy, Şahkulu Baba Bektaşi Tekkesi şeyhi Haşan Baba’nın aracılığıyla tarikata girdi. 1863’te Ali Baba’nın yerine tekkenin şeyhi oldu. Aynı yıl Hacı Bektaş Veli Tekkesi’ni (Pirevi) ziyaret etti. 1869’da ikinci kez gittiğinde, Selanikli Hacı Haşan Baba’dan hilafet alıp İstanbul’a döndü. Tekkesini onartıp genişletti. Yaşamının sonuna değin burada şeyhlik yaptı.

Divan’ında, Hilmi mahlasıyla yazdığı iki bin altı yüz altmış beyit vardır. Gazelleri çoğunluktadır. Koşmalarını tasavvuf edebiyatını taklit ederek yazmıştır. Aruzla yazdığı manzumelerinde özellikle Fuzuli, Niyazi-i Misri ve Türabi’nin etkisi görülür. Özellikle Bektaşilik, Hurufilik inançlarıyla dolu olan şiirleri Bektaşiler arasında sevilmiş, kimisi de beste-lenmiştir. “Ayine tuttum yüzüme/Ali göründü gözüme” beytiyle başlayan nefesi çok yaygındır.

Aruzla yazdığı gazellerinin kimisinde ölçü bozuklukları, anlam düşüklükleri vardır. Daha çok, halk dilini kullanmıştır. Kerbela şehitlerine yazdığı mersiyesi ünlüdür.

•    YAPITLAR (başlıca): Mersiye-i Hazret-i Şab-t Şehid-i Kerbela, 1899; Merhum Mehmed Ali Hilmi Dede Baba’ nın Divanı, (ö.s.), 1909.

Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi