Birinci Ulusal Mimarlık Dönemi

Bu tür akımlarda olduğu gibi Birinci Ulusal Mimarlık akımının da zayıf noktalan vardır. Ulusal bir mimarlık için gerekli koşul, esin kaynağı olacak bir mimarlık geleneğinin varlığıdır. Bu akımın kaynağını daha çok 15. ve 16:yy Osmanlı mimarlığı ve sanatı oluşturmuş, 17.  ve 18.yy özelliklerinden çok az yararlanılmıştır. Başka bir deyişle, Osmanlı imparatorluğu’nun en güçlü döneminde oluşturulan biçimler seçilmiştir. Akımın en belirgin çelişkilerinden biri buradan, yani Osmanlı imparatorluğu’nun geniş bir alana yönelik uluslararası nitelikteki simgelerinin ulusal bir mimarlıkta kullanılmak istenmesinden gelmektedir, işlevleri ve yapım yöntemleri ne olursa olsun yapılarda belli biçimsel kuralları uygulayan Birinci Ulusal Mimarlık akımı, günümüzün işlevi ve yapım yöntemiyle biçim arasında ilişki arayan, malzemeleri, yapım yöntemlerini, hatta donatılan saklamadan, açıkça kullanan çağdaş mimarlık anlayışıyla çelişen bir görünüm içindedir. Osmanlı mimarlığının biçim öğelerini kullanarak imparatorluk dönemi simgelerini canlandıran bir akımın, geçmişle bağlan kopa-np çağdaşlaşmayı amaçlayan bir cumhuriyetin ilkeleriyle çelişmesi de kaçınılmazdı. Bu nedenle Birinci Ulusal Mimarlık Cumburiyet’in kuruluşunu izleyen yıllarda kısa bir süre varlığını sürdürdükten sonra, işlevini tamamlayarak kapanmış, yerini daha çağdaş mimarlık düşüncelerine bırakmıştır.

Dönemin önde gelen mimarlan arasında Kemaleddin Bey , Vedat Tek, A.H. Koyunoğlu, Muzaffer Bey sayılabilir. Aynca Mongeri gibi kimi yabancı mimarlann da bu anlayışta yapıtları bulunmaktadır.

Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi