ŞEHİRCİLİK
ŞEHİRCİLİK
Şehircilik terimi
şehir fenomeninin bir özelliği olan insan topluluğunun farklı bir niteliğini,
varolmanın, ya da hayat tarzının özel bir biçimini gösterir.
G. Simmel, P. A.
Sorokin ve C. Zimmer-man, R. Park, N. J. Spykman ve L. Wirth’in eserleri
varolmanın, ya da hayat tarzının özel bir biçimi olarak şehirciliğin özelliklerinin
az ya da çok ortak yönlerini ortaya koymuştur, özellikle L. Wirth’in eseri
Amerikan sosyolojisinde bu yaklaşımın temsilcisidir. Bu özellikler,
a) sosyal tabakalaşma sisteminin ana temelini oluşturan
farklılaşmış meslek yapısına bağlı karmaşık bir iş bölümü;
b) geniş bölgesel ve sosyal haraketlilik
c) nüfusa belirli bir fonksiyonel bağımlılık;
d) kişilerarası ilişkilerde temel olan kişisel anonimlik
ve sosyal rollerin ve rol ilişkilerinin parçalanması;
e) sosyal kontrolün dolaysız biçimine güveni; ve (f)
normatif aykırılığı içerir. Giderek artan sayıdaki sosyolog şehrin mahiyetine
ilişkin bilimsel bir (anımın formel kriterinin, onun demografik benzersizliğine
yani mutlak büyüklüğü ve yerleşim yoğunluğuna bakarak bir şehir topluluğunun
tanımına varmaktadırlar.
(SBA) Bk. Şehir, Şehir
Sosyolojisi, Şehirleşme