Turan Koç kimdir? Hayatı ve eserleri
Turan Koç kimdir? Hayatı ve eserleri: 1952 yılında Kayseri’de doğan Turan Koç, 1977’de Ankara İlâhiyat Fakültesi’ni bitirdi. Ankara ve Kayseri’de görevler yapan Turan Koç, İngilizceden çeviriler de yapmaktadır. Bugüne kadar, yalnız şiirleri ile tanınan Koç’un kitapları: Kan Gibi Vakte Düşen (1980), Fetret Zamanlan (1983) ve Ara Dönem (1992)’dir.
Yeni İslâmî Akım’ın havası içinde yetişen Turan Koç, oldukça bir konu ve tema zenginliği içinde, dinimizin her dem taze bakış açısını kavramış olarak günümüzün bunalımlarına da dolaylı olarak el almaktadır. Şiirlerinde açık bir dil, anlamı kaybettirmeyen mecaz dengesi merhamet ve sevgi karışığı bir şefkat dikkati çekmektedir. Koç, şiirlerinde küçük, iddiasız nüktelere, azıcık tebessüme ve kelime oyunlarına da yer vermektedir. Turan Koç, özellikle Necip Fazıl Kısakürek havası içinde, onun gibi usta şairlik, toplum ve düzen taşlaması hedeflerine yönelmiş görünmektedir.
MESEL
İlk ikindi ile son ikindi arasında kan revandır gençliğimiz ama
birşey anlatılmış değil henüz evlere girdik yalnız kaldık
sinemalara girdik aldandık
en dolu tutkuların balkonundan sarktık kendimize
unutkanlıktan yapılmıştık unuttuk oyunları büyüdük suçumuz
arttı
bir sinemanın kıpkırmızı koltuğunda
bıraktık bize giydirilen şapkayı
Anlattık hayal genişleten hastalıkları yılların sayısını ve hesabı
öğrendik çevrelerinde oturduk, sergileri gezdik gördük bir
sokak satıcısının sesindeki kanı ve kitaplar derken belleğimize
yüze yüze bir kadının resmi çıktı önce
sollandı kaldı gün akşam içimizde
ellerimizi neye değdirdiysek yandı
ikindiyle akşam arasında
bir romandır gençliğimiz
ama birşey anlatılmış değil
henüz
(Fetret Zamanlan, s. 13-14)
HER GECE AY DAMLAR KUDÜS’E
andolsun incire zeytine
Sina dağına
ve bu güvenli kente
Haziranda saçlarım karadır yerdeyim
alnımı bir ay soğutuyor Hayfa tarafından
gözlerimi
İsmailimin annesi
gözlerimi alıyor kumların sıcağı
susuzum
can sunuyor ödülünü
Haziranda
Gidiyorum
tavında bir bakır levha olan bu ay da
dönüşüyor senin kirpiklerin gibi bir hilâle
gidiyorum
ser önümüze bilgeliğini acı vermeyen ölüm
(Fetret Zamanlan, S. 73)
ESENLEME
Caddeleri geçen benim bir köz gibi caddeleri en çağıltılı yerindeyim vaktin ölçüp kesen bezzazlar bendedir alıp satan pazarcılar bendedir bir çarşının aydınlığını koyulaştırır
o attarlar ki güzeldir bendendir
sonra bir imkânı zorlayıp zorlayıp da uman ve kahrolanlar vardır bendendir
ölçüp biçen biçip diken terziler bendendir öylece her şey kendisi olup dururken bir öğle üzeri
demirciler ki demir döver işliklerde
bendendir
alanlara inen benim
alev alev alanlara
ellerim gövermiş iyi şeyler düşünmekten
gövdem incelmiş incelmiş incelmiş
İmamın huzurunda
yani dopdolu bir zamanda
caddeleri geçen benim bir köz gibi caddeleri
eğen büken yapan eden çıraklar bendendir
sonra hamallar var günü akşama çeken
bendendir
sonra yani şimdi
yeraltı camilerinde
secdede isterler isterler
yitik zamanlarını
bendendir
caddeleri geçen benim bir köz gibi caddeleri
(Türkiye Kültür ve Sanat Yıllığı, 1986, s.
KAYNAK: TÜRK EDEBİYATI 4. CİLT, AHMET KABAKLI, TÜRK EDEBİYATI VAKFI YAYINLARI, İSTANBUL