Nafi Atuf Kansu kimdir? Hayatı ve eserleri hakkında bilgi

Nafi Atuf Kansu kimdir? Hayatı ve eserleri hakkında bilgi: (1891-1948) İkinci Meşrutiyet döneminde öğretmen okullarında, Cumhuriyet dö­neminde de Bakanlık merkez örgütünde ve yasama organında çalışmış bir eğitimcimizdir. Mekke’de doğmuştur. İlköğretimini Edirne’de Taşlık ilkokulunda, orta öğretimini Edirne Mülkî İdadisinde yaptı. Yüksek öğrenimini de 1910 yılında Mülkiye Mektebi’nde yaptı. İlk görevi, Edirne’de Nimet-i Hürriyet Okulu müdürlüğüdür. Burada iken “Sa’y ve Tetebbu” adlı bir dergi çıkarmıştır. Balkan Savaşı sonrasında Edirne Öğretmen Okulu Müdürlüğüne atandı. 1913 sonunda Darüşşafaka müdürü iken, eğitimci Sâtı Bey’e yardımcı olarak atandı. 1914’te Bursa Öğretmen Okulu Mü­dürü oldu. 1916’da İstanbul Öğretmen Okuluna Müdür yardımcısı oldu. Burada çok kısa bir süre çalıştıktan sonra istifa ederek, aynı yıl Kız Öğ­retmen Okulu öğretmenliğine atandı. Bu sırada, ilk eseri olan “Fenn-i Terbiye Tarihi”ni yazmıştır. Bu kitap, 1928’de yeniden yayımlandı. 1929’daki yeni baskısı “Pedagoji Tarihi” adıyla çıkmıştır.

Bu kitap, 1951-52 ders yılı sonuna kadar öğretmen okullarında ders kitabı olarak okutulmuştur.

Yazar’ın 1930 ve 1932’de yayımladığı iki ciltlik “Türkiye Maarif Tarihi” adlı bir kitabı da vardır. 1920’den sonra değişik okul mü­dürlüklerinde ve Bakanlık Müsteşarlığında bulunmuş, 1927’den sonra, ölümüne kadar, Erzurum ve Kırklareli Milletvekilliği yapmıştır. Ayrıca, yayımlanmış Tolstoy, Fröbel ve Yeni Mektep adlı üç eseri vardır.

Fenn-i Terbiye Tarihi:

İlk eseri olan “Fenn-i Terbiye Tarihi” (Pedagoji Tarihi)’nde eski za­manlardan başlayarak 20. yüzyılda J. Dewey ve G. Kershensteiner’e kadar olan eğitimcilerin hayatları ve eğitim görüşleri incelenmiştir. Öğ­retmen okullarının resmî ders kitabı idi.

1918’den önce Türkiye’de yayımlanan Pedagoji Tarihi ile ilgili iki kitap daha vardı. Bunlardan biri, Milâslı Gad Franko’nun 1910 (1326)’da yayımlanan “Yunan-ı Kadimede Terbiye Nazariyeleri” (Eski Yu­nanlılarda Eğitim Kuramları) adını taşır. 45 sayfalık olan bu kitapçıkta Eflâtun ve Aristo’nun eğitim görüşleri üzerinde duruluyor.

Diğeri de 1911 (1327)’de yayımlanan Musa Kâzım Bey’in “Hükema-i Cihan ve Tâlim ve Terbiye Tarihi” (Felsefe ve Eğitim Bilimleri Tarihi)’dir. Yayımlandığı tarihte Eski Kozan Mutasarrıfı bulunan Musa Kâzım Bey’in bu eseri 160 sayfadır.

Kitapta, yaradılıştan 19. yüzyılın sonuna kadar gelmiş geçmiş fi­lozof ve eğitimcilerin hayatı ve eğitim görüşleri açıklanmıştır. O güne kadar eğitimciler hakkında böyle derli toplu bir kitabın olmaması dikkate alınırsa, bu kitabın önemi anlaşılır. Daha önce, yabancı dil bilmiyenler J.J. Rousseau ve Pestalozzi gibi eğitimcilerin görüşlerinden pek yararlanamıyorlardı. Yazarın da belirttiği üzere, böyle bir ortamda uygarlık gelişemez. N.A. Kansu’nun kitabı J. Dewey ve G.Kerschensteiner’i de kapsamına almış ve daha etkili olmuştur.

Kaynak: Öğretmen Yetiştirme Açısından Türkiye’de Eğitim Bilimleri Tarihi Üzerine Bir Araştırma, Cavit BİNBAŞIOĞLU, Milli Eğitim Basımevi, 1995