Mustafa Özçelik kimdir? Hayatı ve eserleri: 1954’te Eskişehir’de doğdu. Bursa Eğitim Enstitüsü’nü bitirdi. Halen öğretmenlik yapıyor. Şiirleri başta Mavera olmak üzere, Yönelişler, Yedi İklim, Dolunay dergilerinde yayınlandı. Yayınlanmış bir biyografisi, “Yunus Emre” (1984) adını taşıyor. Şiirlerini ise “İfşa” (1985) Güle Yağmura ve Bahara Selâm (1991), Serenat (1995) kitaplarında toplanmıştır.
YORULMUŞ GÖZLERİN
Yorulmuş gözlerin
bir bakışı gözlemekten sürekli yorgun bahan hiç bilmemişsin sanki kuşları ağaçları çiçekleri sabahı görmemişsin kalbin öylesine durgun
Bak sevdiğim uçan kuşta ses
aşkın bir yansımasıdır yeryüzünde hepsi genç hepsi diri kuşlar yalın kılıç bahara girip eskiden kalan ne varsa çözüp aşka dönüştürüyorlar
Bahardan ilhamlanarak
ansızın kalbin açılır
tarihi bir kez de sen yorumlayarak
anla/neyi anlatır kan kırmızı bir şafak
İbrahimce yan ateşlerde
gelecek çocuklar için
okunacak sayfalar bırak
Bu yanlış yorumlanan bu bizi de çekip çeviren dünyanın anla ki bir ucunda ölüm açılan bir kapıdır sonsuzluğa
evrensel yürüyüşe ayarlı ayaklarınla hesaplı ve ince bas toprağa
(Suffe, Kültür ve Sanat Yıllığı, 1982, s. 143)
SANA GÜLÜMSEYEN ÖLÜM MUSTAFA ÖZÇELİK
“Alganlı çocuklara”
I.
Hüznün birikintisi
gözlerinin derin kuyusunda toplanmış çocuk işte deniz işte dağ uyanmak için binlerce sabah senin sesinle başlıyor yolculuk
Haydi saçlarını tara ellerin duada suçlarımızı at mahzun kalsın tutkularıyla dal uçlarından sarkan meyvalar
yaralarını seslerle sar o emin sulardan içip bir beyaz devrimi başlat
penceren açık
bütün insanlık ısınsın ateşinden gıyabında onur sayfalan yeryüzünde müthiş bir deprem
Mağrur ağaçlan sökülüyor ormanların hamd ile karanlıkları geç şanlı bir sabahı uyandır aşk ve umut nerede saklanmışsa bil ki yine ordadır
II.
Buyruk gelmiştir
yeryüzü meydanlarında yürümen için sana tüfeğin ucunda bir kuş mu karşısında hayatı terleterek seni aşina bir çehre bilip gülümseyen ölüm.
(Mavera, Sayı 127)
KAYNAK: TÜRK EDEBİYATI 4. CİLT, AHMET KABAKLI, TÜRK EDEBİYATI VAKFI YAYINLARI, İSTANBUL