Zeybekler Şiiri – (tamamı) Yusuf Ziya Ortaç şiirleri

ZEYBEKLER

Ay doğarken şu tepeden iner zeybekler
Karşı bağın yosmaları dört gözle bekler.
Bir çardağın gölgesinde kurulur sini,
Dağ, taş dinler efelerin yanık sesini.
Uzanırlar çimenlerin üstüne bî-tab,
Salkımlardan damla damla süzülür meh-tâb.
Bir tarafta raksa başlar İzmir’in gülü,
Sırma saçlar topuklara kadar örgülü.
Zil sesleri uzandıkça karşı yakaya,
Genç efeler silâh çekip başlar şakaya.
Kimi oynar elde pala, kimi sendeler.
Karanlığın sükûtunu kurşunlar deler!
                    
                               (Yusuf Zıya Ortaç)