Wittgenstein – Defterler

“Tanrı bir başkasıyla konuşurken O’nu işitemezsin, ancak sana seslenirse işitebilirsin”
(Zettel, 717)

“Kendini sorulara boğma.”

“İsim, sismlendirilen şeyin bir resmi değildir.”

“Tasarlanamayan, söylenemez de.”

“Mantık, kendi başının çaresine bakar; tüm yapmamaız gereken onun bunu nasıl yaptığına bakmak ve görmektir.”

“Gerçek’ten karkulduğunda, gerçek asla seçilemez/sezilemez.”

“Önermenin manası, yansıttığı şeydir.”

“Önerme tasarladığımız şekliyle gerçekliğin bir modelidir.”

“Önermede isim nesnenin yerine geçer.”

Melodi, bir tür totolojidir, o kendisini kendine tamamlar, kendi kendisine yeter.”

“Benzer şey, karşıtını tutar.”

“Yaşamın anlamı, yani dünyanın anlamını tanrı diye adlandırabiliriz.”

“Dua etmek, yaşamın anlamı hakkında düşünmektir.
Ve bu anlamda Dostoyevski, mutlu olan insan varoluş amacını yerine getiriyor derken haklıdır.
Ya da artık yaşamaktan başka herhangi bir amaca sahip olmaya gerek duymayan insanın varoluş amacını yerine getirdiğini de söyleyebiliriz. Bu onun tatmin bulduğu anlamına gelir.”

“Sonsuzlukta yaşamak, zamanda değil.”

“Bir tanrıya inanmak, dünyanın olgularının meselenin sonu olmadığını görmek demektir.”

“Tanrı’ya inanmak yaşamın bir anlama sahip olduğunu görmek demektir.”

“Tanrı, basitçe yazgı demektir.”

“Dünya, ki o istencimizden bağımsızdır.”

“Yalnızca zamanda değil, şimdiyle yaşayan bir insan mutludur. Şimdi’de yaşam için ölüm yoktur.”

“Güzel, mutlu kılan şeydir.”

Çeviren: Ali Utku, Birey, Mayıs 04, İstanbul