Edebi Şahsiyetler

Wilhelm Furtwangler Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Kısa Bilgi

FURTWÂNGLER, Wilhelm (1886-1954)

Alman orkestra şefi ve besteci. Uzun yıllar Berlin Filarmoni Orkestrası’nı yönetmiştir.

25    Ocak 1886’da Berlin’de doğdu, 30 Kasım 1954’te Baden-Baden yakınlarında öldü. Münih’te öğrenim gördü, Josef Gabriel Rheinberger (1839-1901) ve Max von Schillings’in (1869-1933) öğrencisi oldu. Aynı kentte ünlü orkestra şefi Felix Mottl’ın (1856-1911) yardımcısı olarak çalıştı. 1915’te Mann-heim’da Opera Orkestrası’nın, 1919’da Viyana’da Tonkünstler Orkestrası’nın şefliğine getirildi. Ertesi yıl, Berlin Devlet Opera Orkestrası’nm konserlerini yönetmeye başladı. 1922’de Arthur Nikisch’in (1855-1922) ölümü üzerine, Leipzig Gewandhaus Orkestrası ile Berlin Filarmoni Orkestrası’nın şefi oldu. Bundan sonra Avrupa ve ABD’de verdiği konserlerle ün kazandı, Salzburg ve Bayreuth festivallerine katıldı.

Nazi rejimine uyum göstererek Almanya’da çalışmayı sürdürmesi tepkilere yol açtı. 1934’te Hin-demith üzerine çıkan bir tartışma sonucu, Berlin Devlet Operası’mn yöneticiliğinden ayrıldı. Ancak bir yıl sonra, bu kuruluşun genel müzik yönetmenliğine getirildi. 1936’da müzik yönetmeni olarak atandığı New York Filarmonik-Senfoni Derneği’nden ise Nazi karşıtı olan çevrelerin etkisiyle ayrılmak zorunda kaldı. Bir yıl sonra Alman Akademisi üyeliğine seçildi. Bu dönemde beste çalışmalarını da yoğunlaştırdı. II. Dünya Savaşı sonrasında da önemli görevler alan Furtwângler 1952’den ölümüne değin Berlin Filarmoni Orkestrası şefliğini sürdürdü.

Furtwângler, hiçbir zaman virtüozite gösterisine başvurmamış, yorumladığı yapıtların müzikal özelliklerini, duygusal ve anlatımsal boyutlarını tam kapsamıyla sunabilmiştir. Bu özellikleriyle, 20. yy’ın önde gelen orkestra şefleri arasında yer alır.

•    YAPITLAR (başlıca): Oda müziği: keman ve piyano için Birinci Sonat, 1937; keman ve piyano için ikinci Sonat, 1937. Orkestra Müziği: Piyano Konçertosu, 1937; Birinci
Senfoni, 1940; İkinci Senfoni, 1947. Kitap: Brahms, Bruckner, 1941; Gespracbe über Musik, 1948, (“Müzik Üzerine Konuşmalar”); Ton und Wort, 1954, (“Ses ve Söz”); Der Musiker und sein Publikum, 1955, (“Müzikçi ve Dinleyicileri”); Vermachtnis, 1956, (“Kalıt”).

Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi

İlgili Makaleler