Vüs’at O. Bener Kimdir, Hayatı, Eserleri, Kitapları, Hakkında Bilgi

BENER, Vüs’at O. (1922 – 1 Haziran 2005)

Türk öykü yazarı. Kişilerinin iç dünyasını yansıtma gücüyle öne çıkan, soyutlama tekniklerini başarıyla kullanan bir yazardır.

10    Mayıs 1922’de, Samsun’da doğdu. İlköğrenimini Lefkoşe, Amasya ve Erzincan’da, ortaöğretimini Erzincan, Bursa ve Sivas’taki okullarda yaptı. Bursa Işıklar Askeri Lisesi’ni bitirdikten sonra 1941 yılında Harp Okulu’ndan mezun oldu. Anadolu’nun çeşitli yörelerindeki birliklerde görev yaptı. 1953 yılında istifa ederek ordudan ayrıldı. Aynı yıl girdiği Ankara Hukuk Fakültesi’ni 1957’de bitirip stajını tamamladı, avukat oldu. Bir yıl Ticaret Bakanlığı’nda çalıştıktan sonra Karayolları Genel Müdürlüğü’ne girdi ve emekli olduğu 1978 yılına kadar burada çalıştı. 1979 yılından itibaren uzun süre Türkiye Yol-Iş Federasyonu Hukuk Danışmanlığını yaptı ve Kamu kuruluşlarında çalıştı; 1992’de emekli oldu. Vüs’at O.Bener, 1 Haziran 2005 tarihinde hayata veda etti.

Vüs’at O.Bener 1950 yılında ilk öyküsü “Dost”la New York Herald Tribüne gazetesinin Yeni İstanbul gazetesiyle ortaklaşa düzenlediği öykü yarışmasında üçüncülük kazanarak edebiyata girdi. 1950-1957 yılları arasında yazdığı öyküleri Seçilmiş Hikâyeler Dergisi, Varlık ve Yeditepe dergilerinde yayımlandı. Bu öykülerin bir bölümü 1952 yılında Dost, bir bölümü de 1957 yılında Yaşamasız adlı kitaplarında toplandı. Vüs’at O.Bener, bu öykülerini yayımladığı yıllarda kişilerin iç dünyalarını psikolojik çözümlemelerle ele aldı, anlatımını daha çok simgelere ve soyutlamalara yaslayarak sürdürdü. 1960’lardan sonra uzun bir süre edebiyattan uzak kaldı. 1984’te ilk romanı Buzul Çağının Virüsü yayımlanınca yeniden ilgileri üzerine çekti. Öykülerinden “Dost” Fransızcaya, “Batak” Almancaya, “İlki” İngilizceye çevrildi. Hakkında, Vüs’at O. Bener: “Bir Tuhaf Yalvaç” (Norgunk, 2004) adlı bir kitap yayımlandı.

Eserleri: Öykü: Dost, 1952; Yaşamasız, 1957; Dost, (29 öykü) 1977; (32 öykü) 1986; Siyah-Beyaz, 1993; Mızıkalı Yürüyüş, 1997; Kara Tren, 1998; Kapan, 2001. Roman: Buzul Çağının Virüsü, 1984; Bay Muannit Sahtegi’nin Notları, 1991. Oyun: Ihlamur Ağacı, 1962; İpin Ucu, 1989. Şiir: Manzumeler, 1993. Ödülleri: Ihlamur Ağacı ile 1963 TDK Tiyatro Armağanı; İpin Ucu ile 1980 Abdi İpekçi Tiyatro Armağanı; Siyah-Beyaz ile 1993 Yunus Nadi Yayımlanmamış Öykü Ödülü ve 1993 Sedat Simavi Vakfı Ödülü; Edebiyatçılar Derneği Altın Madalya Onur Ödülü.

Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi