Tegâbun Sûresi

Aldanma, birbirini aldatma manâsına gelen “Tegâbun” Kur’ân-ı Kerim’in 64. sûresinin adıdır. Medine’de nazil olup 18 âyettir. Sûrenin adı, 9.âyette geçer.

Göklerde ve yerde bulunan bütün varlıkların Allah’ı tesbih ettiklerini bildiren âyetle başlayan Tegâbun Sûresi’nde insanı, gökleri ve yeri Allah’ın yarattığı, insanı en güzel bir şekilde biçimlendirdiği, gizli-açık her şeyi bildiği hatırlatılır. Geçmiş devirlerdeki kâfirlerin ve Mekke müşriklerinin peygamberlik müessesesine ve yeniden dirilmeye karşı itirazlarına işaret ediierek bu itirazlara cevap verilir ve kâfirlerin, aldanma içinde olduklarının farkına varacakları o günde, iman edip iyilik yapmış olanların mükâfatları, kâfirlerin de cezaları anlatılır. Allah’ın kudretine, birliğine, O’na ve O’nun Resulüne îman etmenin lüzumuna işâret eden âyetlerle devam eden Sûre, bazı dünyevî nimetlerin birer imtihan vesilesi olduğunu bildiren, iyilik yapmayı ve Allah rızası için muhtaçlara borç vermeyi tavsiye eden âyetlerle sona erer.