Tâ-Hâ Sûresi

Kur’ân-ı Kerîm’in 20. sûresi olup Mekke’de nâzil olmuştur ve 135 âyettir. Adını, birinci âyeti teşkil eden ve “huruf-ı Mukattaa” dan olup manâsı kat’î olarak anlaşılamayan “Tâ-Hâ” âyetinden alır.

Hz. Muhammed (s.a.v.)’e, Kur’ân-ı Kerîm’in nâzil oluş sebebini anlatan âyetlerle başlayan Tâ-Hâ Sûresi’ nde Allah’ın ilminin sonsuzluğu, Hz. Musa’nın Mısır’a göçü sırasında kendisine vahyediienler, onun Firavun’u hak dine davetle görevlendirilmesi ve Firavun ile arasında geçen olaylar, Hz.Mûsâ’nın, gösterdiği mu’cizelerle Firavun’un sihirbazlarını âciz bırakması ve sihirbazların secdeye kapanması, Firavun’un Kizıldeniz’de boğulması ve Mûsa ve kardeşi Hârun ile ilgili müteâkib olaylar anlatılır. Kıyamet gününe ve peygamberlere inanmayanların o gündeki hallerine temas edilir, Hz.Adem ile ilgili olaylar özetlenir. Sûre, müşriklerin baskıları karşısında Hz. Peygamber’e sabır tavsiye eden ve yakında kimin doğru yolda bulunduğunun anlaşılacağını ifade eden âyetlerle sona erer.

Tâ-Hâ Sûresi’nin, Hz. Ömer’in müslüman olmasına vesile olması İslâm tarihinin önemli bir hâtıra sayfasıdır (bk. Ömer bin Hattab).