Stephane Mallarme Kimdir, Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri, Hakkında Bilgi
MALLARME, Stephane (1842-1898)
Fransız, şair. Simgecilik (Sembolizm) akımının öncülerindendir.
18 Mart 1842’de Paris’te doğdu, 9 Eylül 1898’de Paris yakınlarındaki Valvins’de öldü. Beş yaşında annesini yitirdi. Ortaöğrenimini, on yaşında yatılı olarak girdiği Sens Lisesi’nde yaptı. 1860’ta liseyi bitirdi. İlk şiirlerini de bu dönemde yazdı ve Baudela-ire’in Fleurs du mal (Elem Çiçekleri) adlı yapıtından çok etkilendi. Yine çok beğendiği Edgar Ailen Poe’yu daha iyi anlamak için İngilizce öğrendi. 1863’te İngiltere’ye gitti ve orada evlendi. Bir süre sonra, İngilizce öğretimi dalında yeterlik belgesi aldı. Fransa’ya döndükten sonra Toumori Koleji’nde öğretmenliğe başladı. Günlük yaşamının sıradanlığından kaynaklanan bunalımı, ne mutlu aile düzeniyle, ne de 1864’te doğan kızının varlığıyla yok oldu. Sürekli biçimde, “ulaşılmaz” bir şiirsel idealin peşinden koştu.
Bir süre, 1866’da yerleştiği Besançon’da kaldıktan sonra Avignon’a, oradan da 1871’de Paris’e atandı. 1880’den sonra, her salı Paris’teki evinde dostlarıyla toplantılar düzenledi. Pamas Okulu’nun önderi ve kurucusu sayılan Theodore de Banville (1823-1891), Auguste Villiers de l’Isle-Adam (1838-1889) ve Leon Dierx (1838-1912) gibi şairlerle dostluk kurdu. 1884’e değin değeri pek bilinmedi, ancak çok sınırlı bir çevrede tanınıp beğenildi. Verlaine’in Les poetes maudits (“Lanetlenmiş Şairler”) ve Huysmans’ m  rebours (“Tersine”) adlı yapıtlarında yazdıkları övgülerle birdenbire üne kavuştu. Genç simgeci (sembolist) ozanların ustası olarak görülmeye başladı. Salı toplantıları, onun müzik ve şiire ilişkin görüşlerini dinlemek isteyen hayranlarıyla doldu. Bu hayranlar grubu içinde, Gustave Kahn (1859-1936), Jules Lafor-gue, Maurice Barres, Paul Claudel, Andre Gide ve Paul Valery de bulunuyordu. Konuşmalarıyla çevresindekileri çok etkiliyor, onlarda “çağdaş bir Socra-tes”le karşılaştıkları izlenimini uyandırıyordu. 1895’te öğretmenlikten emekli oldu. Böylece edebiyat çalışmalarına daha çok zaman ayırabileceğini umuyordu. Ancak bu düşü uzun sürmedi, üç yıl sonra yaşamını yitirdi.