Sosyoloji
Sinop ve Samsun’da Derlenmiş Atasözleri
M.
Şakir Ülkütaşır – Sinop ve Samsun’da Derlenmiş (At’la ilgili) Atasözleri
Şakir Ülkütaşır – Sinop ve Samsun’da Derlenmiş (At’la ilgili) Atasözleri
— At ile avrata inan olmaz.
— At süre süre insan göre göre.
— Atta duran var durmıyan var.
— At yedi günde it yediği günde belli olur.
— Atın ölüsü eşeğin dirisi.
— Boş
torba ile at tutulmaz.
torba ile at tutulmaz.
— Atın yüğrük ise bin de kaç.
— Ata bakma tona bak içindeki hana bak.
— Ata arpa yiğide pilâv.
— Atın ölüsü beygirin dirisi.
— At çakılı tüfek sıkılı gerek.
— Ata da soy gerek ite de.
— At ilin (elin) heybe emanet.
— Ata kuyruk yiğite bıyık.
— Atı kuyruklu olan-m sözü buyruktu olur.
— Taylar at olur atlar mat olur.
— Tay at oluncaya kadar sahibi mat olur.
— Atta karın yiğitte burun.
— At atı kazıkta aşmalı.
— Her at bir kamçı ile kovulmaz,
— Bahşiş atın dişine bakılmaz.
— At tırnaktan insan kulaktan kapar.
— At bulunur eyer bulunmaz.
— At yürümekle yol alır.
— Atın tepmezi itin kapmazı olmaz.
— At ölür semeri kalır yiğit ölür eseri
kalır.
kalır.
— At ölür meydan kalır yiğit ölür şanı kalır.
— At binenin kılıç kuşananın.
— At binenin kılıç kuşananın köprü geçenin iş
becerenin.
becerenin.
— At binicisini tanır.
— Attan düşen gene atlanır.
— Atlar tepişir arada eşekler ezilir.
— Atın avanağı rahvan insanın pehlivan.
— Abraş at yükçü olmaz.
— At ilin (elin) it ilin bize ne.
— At beslenirken kız istenirken.
— Atın ölümü arpadan olsun.
— At yıkılır, adam ölür.
— At kocamakla tavlabaşı olamaz.
— At yiğidin altında aksamaz.
— At sahibine göre eşinir.
— At sahibine göre kişner.
— At sahibinden eşek esirgenmez.
— Atın gittiği yoldan eşek de gider.
— At pazarında eşek izi aranmaz.
— Atı gezdir de gene kâhyanın oğlu ol.
— At çalındıktan sonra ahırın kapısını kapar.
— At alan Üsküdar’a vardı.
— Atı alan Üsküdar’ı geçti.
— At alan Üsküdar’ı geçti, alamıyan çukurunu
kazdı.
kazdı.
— Ata dost gibi yedirip düşman gibi binmeli.
— At bindiğine yatak döşek, eşek bindiğine
çapa kürek.
çapa kürek.
— Ayranı yok içmeğe atla gider sıçmağa.
— At ile torbayı çektirme.
— Attan düşene timar, deveden düşene mezar.
— Ata binmeden önce ayaklarım sallama.
— Atın yerine eşek bağlama,
— At bulunur meydan bulunmaz, meydan bulunur
at bulunmaz.
at bulunmaz.
— Atın varken yolu tanı, itin varken ili tanı.
— Atı tutan (zapteden) gemdir.
— Atın cins olana tavlada belli olur.
— At gözünden çayır almaz.
— At ile yola çıkan eşeğin vay haline.
—
Ülkütaşır, M. Şakir. (1961), “Sinop ve Samsun’da Derlenmiş Atasözleri,”
Türk Folklor Araştırmaları Dergisi,
Yıl: 13, Cilt: 7, Sayı: 151, (s. 2634-2635)
Türk Folklor Araştırmaları Dergisi,
Yıl: 13, Cilt: 7, Sayı: 151, (s. 2634-2635)