Servet-i Fünun Edebiyatı, Özellikleri, Sanatçıları
Tanzimat döneminde, Batı edebiyatına yöneliş hareketinin en ileri safhası olan bir edebî akım.
Tanzimattan bugüne kadar, Batıya en aşırı bağlananlar Servet-i Fünûncular olmuştur. Bu edebiyat
topluluğu Edebiyat-ı Cedîde diye de bilinir.
Servet-i Fünûn, bir mecmua olarak, 1891’den 1944’e kadar, bâzı aralıklarla İstanbul’da varlığını devam ettirdi. Başta Servet-i Fünûn (Edebiyat-ı Cedîde) olmak üzere, Fecr-i Âti, Millî Edebiyat taraftarları, Yedi Meş’aleciler ve daha sonraki edebî topluluklar etrâfında toplanarak fen, sanat, edebiyat ve magazin sahalarındaki yazılarıyla 2464 sayı yayınlandı.
Servet-i Fünûn Mecmuası’nı, Recâizâde Ekrem’in öğrencisi Galatasaray Sultânîsi mezunlarından Ahmed İhsan (Tokgöz) (1844-1942) çıkardı. D. Nikolaidi’nin sâhibi olduğu Servet Gazetesi’nin haftalık ilâvesi olarak 27 Mart 1891’de ilk sayısı çıkan Servet-i Fünûn Mecmuası, önceleri fen, sağlık gibi konuları işliyordu.
Ahmed İhsan Bey, baskı tekniğini ilerletmek için Viyana, Berlin ve Paris’e gitti. Klişe için Fransa’dan bir
hattat getirtti. Hattâ Devlet-i Osmânî’den de para yardımı görünce, mecmuanın rahatça çıkmasını
temin etti.