Şems Sûresi

Güneş anlamına gelen Şems, Kur’ân-ı Kerîm’de 91. sürersin adıdır. Mekke’de nâzil olup 15 âyettir. Sûrenin adı
1. âyette geçer.

Güneşe ve diğer bazı semâvi ye dünyevi varlık ve olaylara yemin ile başlayan surede Allah’ın insan nefsine hem iyilik, hem de kötülükleri işleme kabiliyeti verdiği, bu sebeple kötülükten arınanların kurtuluşa ereceği, nefislerin kötülüklerle kirletenlerin de ziyana uğrayacağı bildirilir. Semud kavminin, peygamberlerin Salih’i yalanlamaları ve ona karşı hasmâne ye inkâra tutumları yüzünden uğradıkları felâket özetle anlatılarak sûre sona erer.