ŞEHİRCİLİK

 

Şehircilik terimi
şehir fenomeninin bir özelliği olan insan topluluğunun farklı bir niteliğini,
varolmanın, ya da hayat tarzının özel bir biçimini gösterir.

G. Simmel, P. A.
Sorokin ve C. Zimmer-man, R. Park, N. J. Spykman ve L. Wirth’in eserleri
varolmanın, ya da hayat tarzının özel bir biçimi olarak şehirciliğin özellikle­rinin
az ya da çok ortak yönlerini ortaya koymuştur, özellikle L. Wirth’in eseri
Amerikan sosyolojisinde bu yaklaşımın temsilcisidir. Bu özellikler,

 a) sosyal taba­kalaşma sisteminin ana temelini oluşturan
farklılaşmış meslek yapısına bağlı karma­şık bir iş  bölümü;

 b) geniş bölgesel ve sos­yal haraketlilik

 c) nüfusa belirli bir fonksi­yonel bağımlılık;

 d) kişilerarası ilişkilerde temel olan kişisel anonimlik
ve sosyal rolle­rin ve rol ilişkilerinin parçalanması;

 e) sos­yal kontrolün dolaysız biçimine güveni; ve (f)
normatif aykırılığı içerir. Giderek artan sayıdaki sosyolog şehrin mahiyetine
ilişkin bilimsel bir (anımın formel kriterinin, onun demografik benzersizliğine
yani mutlak büyüklüğü ve yerleşim yoğunluğuna baka­rak bir şehir topluluğunun
tanımına var­maktadırlar.

(SBA) Bk. Şehir, Şehir
Sosyolojisi, Şehirleşme