ŞEHBENDERZADE AHMET HİLMİ KİMDİR? HAYATI VE ESERLERİ

Türk yazarı (Filibe 1865-İstanbul 1913). Ailesinin İz­mir’e göçmesi nedeniyle çocukluğu orada geçen Şeh­benderzade Ahmet Hilmi, Galatasaray Sultanisi’ni bitir­dikten sonra Düyunu Umumiye’ye girdi (1890). Bey­rut’ta görevliyken siyasal düşünceleri yüzünden Mısır’a kaçıp, Terakki-i Osmani Cemiyeti’ne katıldı. İstanbul’a dönünce (1901) yakalanıp, Fizan’a sürüldü. Meşruti- yet’in ilanı üstüne İstanbul’a dönerek Ittihad-ı İslâm adlı bir gazete çıkarmaya başladı. İkdam ve Tasvir-i Efkâr gazetelerinde siyaset ve felsefeye ilişkin yazıları yayın­landı. Haftalık Hikmet adlı dergisiyle (1910) felsefeye ilişkin düşüncelerini yaymaya çalıştı. Sonra ¹ Hikmeti i günlük olarak çıkarıp, gazetesinde İttihatçıları eleştirdi. Darülfünun’da felsefe dersleri verdi.

Batı ve İslâm felsefelerini iyi bilen Ahmet Hilmi, te­melde tasavvuf düşüncelerine dayanan bir düşünüşün savunuculuğunu yapmıştır. Çevirileriyle birlikte kırkı aş­kın yapıtı vardır.

Başlıca yapıtları: Tarih-i Islâm (iki cilt, 1910-1912), Amâk-ı Hayal (roman, Hayal’in Derinlikleri, yeni bası­mı, 1974), Huzur-ı Akl-ü Fen’de Maddiyun Meslek-i

Dalaleti (Akıl ve Fen Karşısında Sapık Materyalizm Mes­leği, 1916).

KAYNAK: GROİLER İNTERNATİONAL ENCYCLOPEDİA, CİLT-1, 1993, DANBURY, CONNECTİCUT-İSTANBUL