Şefi Nedir, Ne Demektir, Anlamı

Şefî (ar. s.)

Şefaatçi, suçların affı için yardım eden. “Şefî’-ül müznibin” (Günahkarların şefaatçisi) ve ’Şeft’-ül Ümem” (Ümmetlerin şefaatçisi) şeklinde Peygamber Efendimiz için kullanılmıştır.

Kur’ân-ı Kerîm’de Şefaat’ın sınırları: Allah’a mahsus bir hak olduğu (K.39/44) Diğer insanların şefaatçi olmalarının ancak O’nun izniyle mümkün olacağı (K.10/3) Kafirlerin şefâatten mahrum kalacağı (K.6/7) şeklinde çizilmiştir.

Âhirette ilk şefaati insanların muhakemesinin bir an evvel başlatılması için Peygamberimiz yapacaktır. Onun bu şefâatine şefâat-i uzma, (Büyük Şefaat) adı verilir. Onun sahip olduğu bu yüksek makam ve imtiyaza” da “Makam-ı Mahmud” denir.

Peygamber Efendimiz’in ikinci şefaati bazı müminlerin Cennet’e sorguya çekilmeden girmeleri için olacaktır. Bundan başka diğer peygamberlerin, alimlerin, şehidlerin şefaatte bulunmaya hakları vardır.