Sefaretname

edebiyat-sozlugu/kale-kitap” 200″ 92″

Osmanlı İmparatorluğu döneminde kimi elçilerin gittikleri yabancı ülkeleri tanıtmak amacıyla o ülkelere gördüklerini anlattıkları yapıtlara verilen ad.  En tanınmış örnekleri Yirmisekiz Mehmed Çelebi ve Ahmed Resmi Efendi’nin sefaretnâmeleridir. Gözlem ve edebiyat yönünden ziyade, üstlenilmiş görev üzerinde yoğunlaşmış rapor özelliği olanlar “takrir” şeklinde anılırlar. Ait oldukları dönem hakkında verdikleri bilgilerin günümüz bakış açısının oluşturulmasına sağladığı katkının yanı sıra, sefaretname ve takrirlerin 18. yüzyılda Osmanlı Devleti’nin reform arayışları süreci içinde kaydadeğer bir tarihi önem de arzetmişler, bu arayışlara kaynak oluşturmuşlardır.