edebiyat-sozlugu/kursun_kalem_4″ 159″ 99″ Seci

Cümlelerin veya bir cümle içinde birden çok kelimenin sonlarındaki ses benzerliğine verilen ad.

Nesirde kullanılan bir çeşit kafiyedir. Secili nesre müsecca adı verilir. Edebiyatımıza Arap edebiyatından geçmiştir.

Lugat manâsı güvercin ve kumru gibi kuşların aynı nağme ile ötmeleri demektir. Edebiyat terimi olarak, nesir içindeki kafiye manâsını taşır. Secili yazılara müseccâ denir. Başlıca çeşitleri şunlardır:

1. Seci-i mukayyed : Fiil veya edata bir bağ ile bağlanmış cümlelerin sonundaki secilerdir. Buna seci-i rabtî de denir.

2. Seci-i mutlak : Cümle sonunda değil de, cümle içinde yer alan secilere denir.
3. Seci-i mefruk: Ayrı ayrı cümlelerin sonundaki secilere denir.
4. Sec-i mutarraf: Kelimelerin sadece revi (bk.Revi) harflerinde seci olmasıdır.
5. Seci-i mütevâzin :Secili kelimelerin vezin bakımından da birbirine uygun olmasına denir. Buna seci-i muvazî de denir.