Şâzeliyye

Ehl-i Sünnet akidesine ve şer’î esaslara sıkı sıkıya bağlı tarikatlardan biri olup 1

2. yy. sonlarında kuruldu. Piri Ebu’l-Hasan Ali b. Abdullah eş-Şâzeli’dir. Bütün ibâdetin özü olarak zikrin kabul edildiği bu tarikatta, zikirler şeyhin denetimi altında icra edilir. Kısa bir süre içerisinde gelişen ve geniş bölgelere yayılan bu tarikat onyedi kola ayrılmıştır. İstanbul’un değişik semtlerinde tekkeleri vardı. Ebu Haşan eş-Şâzelı, kendisine atfedilen bir çok hikmetler, sihirli evrâd ve tesirli hizbleriyje meşhurdur. Şâzeliyye’nin temel esası beş tanedir:

1. Zâhiren ve bâtınen, her yerde, her zaman Allah’tan korkmak.
2. Söz ve davranışlarda sünnet-i seniyye’ye sıkı sıkıya sarılmak.
3. Saadette ve musibette rızaya sarılarak, insanlardan birşey beklememek.
4. Büyük ve küçük her işte Allah’a tam teslimiyet
5. Sevinçte ve kederde yalnız Allah’a sığınma.

Müridlerinin, dünyevi ve tabii meşgaleleri üe dini amellerini imtizaç ettirmelerini istemiş, halk içinde Hakk’la beraber olma prensibini esas almıştır.