Sahabi

Sahâbe’ye mensub olan, Sahabe’den olan; müslüman olarak Hz.Muhammed’i gören ve bu iman ile ölen kişi” manâsına gelen bir tâbirdir.

Hadîs âlimleri yukarıdaki tariften şu sonuçları çıkarmışlardır:

• Hz.Peygamber ile kısa bir müddet de olsa görüşmüş olmak, sahâbî sayılmak için yeterlidir.
• Müslüman olmadığı halde Peygamber’i gören kimse sahâbî sayılmaz.
• Kendi kendine yiyip içeçek kadar olan çocuklar da -eğer Peygamber’i görmüşlerse- sahâbî sayılırlar.
• Hz.Muhammed’e peygamberlik gelmeden önce onu görmüş olmak, sahâbî sayılmak için yeterli değildir.

Hadîs âlimlerine göre bir kimsenin sahâbî olduğu “tevâtür” veya “şöhret” yoluyla (bk.Tevâtür, Şöhret), sahâbî veya tabiî olduğu bilinen bir zâtın şehâdetiyle, ya da -tarih bakımından uygun düşmek şartıyla- güvenilir bir kimsenin sahâbî olduğunu bizzat kendisinin söylemesiyle bilinir. En son sahâbî H.100-110 yılları arasında vefât etmiş olduğundan, bundan sonra vefât ettiği bilinen bir kimsenin sahâbî olduğu iddiası kabul edilemez.