Sâbiîler

El-Cezire ye Harran arasında yaşamış bir topluluk. Bunlar yıldızlara taparlardı. Bunlara göre Allah vardır ve yücedir. Ancak ruhlarla Allah’a ulaşılır. Bütün evreni dolduran ruhlar maddeden sıyrılmış olup Allah katında insanlara yardımcı olurlar. Her ruhun bir mabedi, her mabedin de bîr gök küresi vardır. Gezegenleri ruhlar yönetirler. Her hadise yıldızlara ve gezegenlere yerleşmiş ruhların onları harekete getirmesiyle olur. Yıldızlar Sablİlerce “anne”dir. Tenasüh (bk. Tenasüh) fikrine inanırlar, üç peygamberlerinin var olduğu söylenir. Kur’ân-ı Kerîm’de ehl-i kitab arasında sayılırlar (Hacc suresi/17. ayet).

Mümin olanlar, yahudi olanlar, sâbiîler, hıristiyanlar, mecûsîler ve müşrik olanlara gelince, muhakkak ki Allah, bunlar arasında kıyamet gününde (ayrı ayrı) hükmünü verir. Çünkü Allah her şeyi hakkıyla bilendir.

Abbasî halifesi el-Me’mûn (813-833) Sabiileri yok etmek istediyse de, yetiştirmiş oldukları ünlü astronom ve bilginleri sayesinde bundan kurtuldular.

İslâm dünyasının en ünlü yedi astronomu bunlar arasından çıkmıştır. İslâm medenîyyetine büyük katkıları olmuştur. Bunlar Ebu İshak İbrahim (? 925—Bağdat 996), Sabit b. İbrahim (Rakka 897- Bağdat 976), Hilâl b. el-Mühassın (Bağdat 970-1056), Ebu ishak İbrahim b. Zahrun (?— Bağdat 921), Hilâl b. İbrahim b. Zahrun (10. yy.), Muhassin b. İbrahim (10. yy.), Ebu’l-Hasan Muhammed b. Hîlâl (? 1026- Bağdat 1087).

Sabiilik Dini Nedir Ne Demektir İnanç Esasları, Özellikleri