Türk Edebiyatı

Sabah Olursa Şiiri – Tevfik Fikret Şiirleri

Bu memlekette de bir gün sabâh olursa, Halûk,
Eğer bu memleketin sislenen şu rıâsiye-i
Mukadderatı kavî bir elin, kavi, muhyî
Bir ihtizâz-ı temâsiyle silkinip şu donuk,
Şu paslı çehre-i millet biraz gülerse… — O gün
Ben ölmemiş bile olsam, hayâta pek ölgün
Bir irtıbâtım olur şüphesiz; — o gün benden
Ümidi kes, beni kötrüm ve boş muhitimde
Merâretimle unut; çünkü leng ü pejmürde
Nazarlarım seni mâlîye çekmek ister; sen
Bütün hüviyyet ü uzviyyetinle âtisin;
Terennüm eyliyor el’an kulaklarımda sesin!

Evet sabâh olacaktır, sabâh olur, geceler
Tulû-ı haşre kadar sürmez; âkıbet bu semâ,
Bu mâi gök size bir gün acır; melûl olma.
Hayâta neş’e güneştir, melâl içinde beşer
Çürür bizim gibi… Siz, ey fezâ-yı ferdanın
Küçük güneşleri, artık birer birer uyanın!
Ufukların ebedî iştiyâkı var nûra.
Tenevvür… Asrımızın işte rûh-i âmâli;
Silin bulutlan, silkin zilâl-i ehvâli,
Zîya içinde koşun bir halâs-ı meşkûra.
Ümidimiz bu; ölürsek de biz, yaşar mutlak
Vatan sizinle şu zindan karanlığından uzak!

(Tevfik Fikret)