Sabah Meydanı

Çile müddeti sona ermiş (çile çıkarmış), yahut kapıdan geçirilmiş canların (tarikat arkadaşlarının) sabah namazından sonra toplandıkları yer hakkında kullanılan mevlevî tâbiri. Mevlevîlikte sabah namazı kılındıktan sonra, güneş doğuncaya ve ikindiden sonra, güneş batıncaya kadar olan zamanı tefekkür ile geçirmek usuldendi. Sabah namazı kılındıktan sonra, mutfakta meydan-ı şerif (bk.Meydan-ı şerif) denilen yere topluca gidirilir, şeyh, yoksa aşçı dede, Sultan Veled postuna oturur, diğer dedeler de, eskiliklerine göre, serili postlara sıra ile otururlar. İç meydancı tarafından baklava dilimi şeklinde kesilmiş ve kızartılmış ekmek, tepsi içinde ikram edilir. Arkasından da sade kahve içilir, sonra kısa bir murakabeye varılırdı. Daha sonra şeyh veya aşçı dede tarafından “İza-cea” (Nasr) sûresi okunur, “sabah-ı şerif hayrola, hayırlar fethoia, şerler def-ola, ashâb-ı hayratın ruh-ı revân-ı handan ve şâd, kulub-ı âşıkân küşâd, demler, safalar müzdâd, dem-i Hazret-i Mevlânâ, Sırr-ı Şems, kerem-i İmam Ali hu diyelim, hu” şeklindeki gülbank okunarak herkes hücresine çekilirdi.