Filozof Biyografileri

Romano Guardini Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi

GUARDINI, Romano (1885-1968)

İtalyan asıllı Alman filozof ve dinbilimci. Yaşamın başlıca özelliğinin karşıtlık olduğu görüşünü savunmuştur.

17 Şubat 1885’te Verona’da doğdu, 1 Ekim 1968’de Münih’te öldü. Tübingen, Münih ve Berlin’de doğabilimleri ve siyasal bilimler, Freiburg ve Tübingen’de dinbilim öğrenimi gördü. 1910’da rahip oldu. 1915’te Freiburg Üniversitesi Katolik dinbilimi bölümünden doktor sanını aldı. 1922’de Bonn İlahiyat Fakültesi’nde, 1923’te Berlin Üniversitesi’nde, 1929-1930 arası Breslau ve Berlin’de, 1945-1948 arası Tübingen’de, 1948’den sonra Münih’te profesör olarak görevde bulundu.

Katolik olan Guardini, tüm yapıtlarında, yaşamı bu bakış açısına göre yansıtmaya çalışmıştır. Ana ilgi alanı varlık sorunudur. İnsanın, Hıristiyan olarak, nasıl yaratıldığını ve süregeldiğini anlamak ister. Ona göre, yaşamın başlıca özelliklerinden biri karşıtlıktır. Karşılıklı olarak, eş zamanda, hem dışlama, hem de içerme söz konusu olunca, karşıtlık doğar. Bir canlının görünüşünde, yapısında her zaman karşıt iki öğe bulunur. Bu iki öğe, başka bir şeyden türetilemez, bir başka şeye dönüştürülemez ve başka bir şeyle karıştı-nlamaz; sürekli olarak birbirini gerektirir. Varlığın ussal ve usdışı öğeleri arasında canlı bir karşıtlık bulunur. Bu, yaratıcı bir gerilim doğurur. Batı düşünce tarihinin büyük kişileri, bu gerilimin etkisindedir. Guardini, Hıristiyan dünyasının Augustinus, Pascal, Dostoyevski gibi önemli kişilerini bu bakış açısına göre incelemiştir. Der Menscb und der Glaube (“İnsan ve İnanç”) adlı yapıtında Dostoyevski’nin romanlarında bir kaos görüldüğünü söyler. Bu kaos, önceden biçimsiz, akıcı ve öngörülemez nitelikte olan bir öğenin, sonradan birdenbire biçim ve anlam kazanmasından kaynaklanır.

Guardini, 20.yy’da çağdaş yaşamın mekanik, ticari ve teknik donanımlarının insanı köleleştirdiğine inanır. Bu nedenle insan, yitirmiş olduğu kimliğini yeniden bulmak ve tinsel konumunu kazanabilmek için dünyayla ilgisini kesmelidir. Yalnızca çileci bir yaşam sürdürdüğü sürece istencini geliştirebilir ve derin tinsel güçlerini yeniden kazanabilir. Bu görüşlerinden ötürü Guardini, çağdaş çileci öğretinin temsilcisi sayılmaktadır.

•    YAPITLAR (başlıca): Vom Geist der Liturgie, 1918, (“Dinsel Törenin Özü Üzerine”); Der Mensch und der Glaube: Versuche über die religiöse Existenz in Dostojeınski’s grossen Romanen, 1933, (“insan ve İnanç: Dostoyevs-ki’nın Büyük Romanlarında Dinsel Varoluş Üzerine Denemeler”); Christliches Beıvusstsein, Versuche über Pascal, 1934, (“Hıristiyanlık Bilinci, Pascal Üzerine Deneme”); Freiheit, Gnade, Schicksal. Drei Kapitel zur Deutung des Daseins, 1948, (“Özgürlük, Tanrı Kayrası ve Yazgı. Varlığın Yorumu Üzerine Üç Bölüm”); Das Ende der Neuzeit, 1950, (“Yeni Zamanın Sonu”); Die Macht,
1951, (Güç).

•    KAYNAKLAR: H.Kuhn, Romano Guardini, Der Mensch und das Werk, 1961.

Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi