Ricâlullâh

Allah adamları, Allah erleri demek olup’ tasavvufta üstün mertebelere ulaşmış ve manevî güçler kazanmış velîler hakkında kullanılan bir tâbirdir. Bunlara “Ricâl-i İlâhiyye”de denir. Bununla beraber “Ricâlullâh” ile ‘Ricâl-i İlâhiyye”nin farklı makamlardaki kişileri ifade ettiği de belirtilmiştir. Bu görüşe göre her asırda 10 tane Ricâlullâh, 4 tane de Ricâl-i ilâhiyye bulunur.

Ricâlullâh, hakikatte Allah’a olan samimi bağlılıkları sayesinde İlâhî tecellilere mazhar oldukları ve velâyet mertebesine erdikleri halde, durumlarını belli etmedikleri için Allahtan başkası onların bu ulvî mertebesinden habersizdir.