Rehin İslamda Rehin Ne Demektir Anlamı

Rehin (ar. s.)

Rehîn, lûgatta, sabit, devamlı demektir. Şu veya bu sebeble bir şeyi hapsetmek manâsına da gelir.

İslâm hukuku terimi olarak rehîn, “bir malı, kendisini tamamen veya kısmen karşılayabilecek malı bir hak karşılığında, o hakkın sahibi veya başkası elinde mal sahibinin rızası ile bulunmak, tutmak” demektir. Böyle tutulan mala “merhun” ya da “rehin” denir. Çoğulu “rihân” ve “rühun’ dur. Tariften anlaşılacağı üzere rehîn hakkı, aynı (eşya üzerindeki) bir haktır ve,bu hakkın tesisi, eşya sahibinin rızası ile yani rehin sözleşmesi ile olur. Rehîn veren kimseye “râhin” hak sahibi sıfatıyla rehin alan kimseye “mürtehin”, rehîn alınan eşyaya “mürtehen”, rehîn almaya “irtihan” denir. Rehinin rükünleri (unsurları), icab ve kabul ile kabzdır. Rehînin meşruiyyeti, Kur’ân-ı Kerîm (Bakara suresi/283) ile sabittir. Borcu ödeyip, merhunu rehinli olmaktan kurtarmaya “fekk-i rehîn” denir.