Post-Empresyonizm (Geç İzlenimcilik) Akımı, Nedir, Özellikleri, Sanatçıları, Hakkında Bilgi

Post-Empresyonizm (Geç İzlenimcilik)

Post-Empresyonizm modern resmin gelişiminde izlenimcilik (Empresyonizm) ile Fovizm ve Kübizm gibi akımlar arasındaki dönemde yer alan sanat eğilimleri için kullanılan bir deyimdir. Bu yüzden tek bir hareketi değil, 1880’li yıllarla birlikte Izlenimcilik’in uzantısı olarak gelişen, ancak zamanla ona karşı bir tepkiye dönüşen anlayışları kapsar. Ayrıca Toulouse-L’autrec, Cezanne, Seurat, Gauguin ve Van Gogh gibi sanatçıların izlenimcilik sonrası olgunluk dönemlerindeki sanat anlayışlarını tanımlamak için de kullanılır, izlenimcilik ’in son aşamasında, eşit yoğunlukta bir resim yüzeyi ve sağlam bir yapıdan yoksun, belirsiz bir resim mekânı anlayışına varılmıştı, izlenimci uygulamaların mantığın sınırlarını sonuna dek zorlamasıyla, Monet’de olduğu gibi, resimde derinliğin sığ ve soyut bir düzeye ulaşıp kalacağını sezen sanatçılar, daha yapımcı (konstrüktif) bir anlayışla yeni arayışlara yöneldiler. Renoir ve Degas desenlerinin konturlarını sağlamlaştırarak figür – mekân ilişkileri belirgin bir mekân kuruluşu geliştirdiler. Özellikle Italyan Primitifleri’nden etkilenen Renoir, biraz yapay biraz da kuru olmakla birlikte izlenimcilik’e göre daha somut bir üsluba döndü. Degas ise zaten saf bir izlenimci değildi. Bu yüzden desen ağırlıklı son yapıtları izlenimci renkçilikle klasik bir biçimciliği bütünleştirmeye yöneliktir.