Peri

Cin taifesinden (bk. Cin) hayalî bir güzelliğe sahib zararsız ve daima dişi olarak tasvir edilen bir varlık. Cisimleri “lâtiftir görünmezler. Mecaz yoluyla kısanların güzel olanları hakkında da kullanılmıştır.. Peri-rû (Peri yüzlü), Peri-peyker (Peri çocuğu denecek kadar güzel)., v.s. gibi.

Eski İran dininde peri, daima kötülük yapacak bir varlık olarak kabul edilmiştir. Bugün halk arasındaki folklorik Peri tipi de buna yakındır. Eskiden harabelerde, su başlarında ve buna benzer yerlerde perilerin bulunduğu, buraların periler tarafından korunduğuna inanılırdı. Her pınarın, her hazine ve harabenin perisi bulunurdu. Onlardan korunmak, çarpmalarından sakınmak için halk çeşitli geleneksel tedbirler almıştır. Halk arasında halâ, sara, cinnet, delilik gibi sinirsel bazı hastalıkların sebebi olarak peri bilinir. İslâmiyet’ten önceki bu bâtıl inançlar, İslâmiyet’ten sonra da şekil değiştirerek varlığını sürdürmüştür. Bir çok hikayelerin doğmasına kaynak teşkil etmiştir.

Türk Edebiyatı’nda da peri işlenmiştir. Ama daima iyi tarafıyla/hoş olan bir varlık olarak işlenmiştir.