Oniki İmam

Şiâ mezhebi içinde İsnâaşeriyye veya imâmiyye denilen mezhebin Hz.Peygamber’den sonra imam olarak tanıdıkları Hz.Ali b. Ebu Talib ve sülâlesinden on iki kişi. İmâmiyye mezhebine göre Eimme-i İsnâaşer denilen “on iki imam” kronolojik sırayla şunlardır:

1. Ali b. Ebî Talib (el-Murtaza) (ölm. 40/661).
2. Hasan b. Ali (el-Mücteba) (ölm. 50/670).
3. Hüseyn b. Ali (eş-Şehid) (ölm. 517680).
4. Âli Zeynelâbidin b. el-Hüseyn (ölm.94/712).
5. Muhammed el-Bâkır b. Ali (ölm.114/732).
6. Ca’fer es-Sâdık b. Muhammed (ölm.148/765).
7. Musâ el-Kâzım b. Ca’fer (ölm.183/799).
8. Ali er-Rızâ b. Musâ (ölm.203/ 818).
9. Muhammed el-Cevâd et-Takıyy b. Ali (ölm.220/835).
10. Ali el-Hâdî en-Nakıyy b. Muhammed (ölm.254/868).
11. el-Hasen  el-Askerî b. Ali (ölm.260/873).
12. Muhammed el-Mehdî b. el-Hasen (doğumu 256/870 , kayboluşu, 265/879).

İmâmiyye içinde ilk altı imam konusunda ittifak vardır. Yedinci imam Mûsâ Kâzım’ın vefat etmediğine inanan bir gurub çoğunluktan ayrılmış ve bilahare İmameti, Musa Kâzım’ın kardeşi İsmail (ölm.143/760) ve onun sülalesi ile yürütmüşlerdir ki, bunlar İsmâilîler’dir. Çoğunluk ise Mûsâ Kâzım’ın öldüğüne kesinlikle inanmışlar ve hatta bu yüzden Kat’iyye adını almışlar, İmâmeti Mûsâ Kâzım’ın oğlu Ali Rıza ile devam ettirerek Oniki İmam silsilesini kabul etmişlerdir. İşte bunlara Oniki İmam Mezhebi manâsına gelen İsnâaşeriyye adı verilmiş ve sonraki devirlerde İmâmiyye ismi ile İsnâaşeriyye ismi aynı mezheb için kullanılmağa başlanmıştır (bk. Ca’feriyye, Eimme-i İsnâ Aşer ve İmâmiyye)