ÖMER MÜSLÜMAN

Bir garip zaman oldu.
Ortalık duman oldu.
Bildikleri düşman oldu.
Havuzlar umman oldu.
Ömer müslüman oldu.

Sözü sözdü, gerçekti;
O’nu öldürecekti.
Ömer kılıcı çekti.
Göklerden ferman oldu.
Ömer müslüman oldu.

Ona yolda bir adam,
Dedi; «Vurmaksa meram,
Senin kardeşin islâm!»
Olanlar yaman oldu.
Ömer müslüman oldu.

Kızkardeşi! Hakikat!
«Müslüman mısın?»…
Tokat! Kan içinde bir surat!
Sonunda pişman oldu.
Ömer müslüman oldu.

«O ses, sokağa vuran,
Nedir?»… «İşte bak, Kur’ân!»
Baktı, çarpıldı bir ân…
İçi süt liman oldu.
Ömer müslüman oldu.

Kur’ân, esrar oluğu…
Sonsuzluğun soluğu…
Gösteren ok, kulluğu…
İnkârı iman oldu.
Ömer müslüman oldu.

ESSELAM -28- Necip Fazıl Kısakürek