Neo Klasisizm Yeni Klasikçilik Nedir Tanımı, Özellikleri, Tarihi

Neo Klasisizm (yeni klasikçilik) 19. asrın sonunda, Fransa´da Sembolizm akımına tepki olarak ortaya çıkan bir sanat akımıdır. Edebiyat alanında olduğu gibi diğer sanat dallarında da klasik zevk ve üslûbu yeniden canlandırma, Yunan mitolojisinden faydalanma amacı güder. 

Neo-Klasisizm daha çok şiirde kendisini gösterir. Savunucuların başında, daha önce Sembolist bir şair olan Jean Moreas gelir. Charles Maurras, Ernest Raynaud Jose-Maria de Heredia gibi isimler de onu izlemişlerdir. Bu şairlere göre sanatta Klasik zevk ve üslûb yeniden canlandırılmalı, disiplinli, geleneksel nazım şeklini kabul etmiş, sağlam ve yeni bir şiir meydana getirilmelidir.

Sembolizmin beyannamesini yazan Yunan asıllı şair Jean Moreas  neoklasisizme geçişini şöyle açıklar:

“Gerçek klasisizmi eski kaynaklara ve en sıkı geleneksel nazım kurallarına dönmek gerektiğini hatırlatmakta içgüdüm gecikmedi. Sembolizmmin tam zafer kazandığı bi esnada, arkadaşlarımdan ayrılma cesaretini gösterdim. Bu sebebten, bana uzun zaman kin beslediler. Bu gün ise, memnuniyetle görüyorum ki, herkes klasisizme dönmektedir.”

Bir süre sonra ünlü Fransız şair Henri de Regnier (1864-1936)’de neoklasisizm anlayışında şiirler yazar.

Neo-Klasisizm pek etkili olamamıştır.

Şiirlerindeki şekil mükemmelliği ve söyleyişindeki titizlikle bu görüşün Türk edebiyatındaki en önemli temsilcisi sayılan Yahya Kemal Beyatlı şiirde ölçüyü, bütünlüğü, Jean Moreas’tan öğrendiğini belirterek şunları söyler:

” Moreas bize tesir altında kalmadan mısralara bakarak hüküm vermeyi öğretti.”