Muhammed Emin el-Hüseyni Kimdir, Hayatı, Hakkında Bilgi

Emin el-Hüseynî (1897-1974) Filistinli lider ve Kudüs başmüftüsü.

Kudüs’te doğdu ve ilk öğrenimini bu­rada gördü. Bazı kaynaklarda doğum ta­rihi 1893 ve 1895 olarak da geçmekte­dir. Daha sonra eğitimine Mısır’da Ezher Üniversitesi’nde devam etti (1912) ve bu sırada İslâm âleminin İleri gelenleriyle tanıştı. 1915 yılında İstanbul’da Mekteb-i Harbiyye’ye girdi, buradan kurmay su­bay olarak mezun oldu. Önce Osmanlı ordusunda göreve başlayan Muhammed Emîn I. Dünya Savaşı yıllarını İzmir’de geçirdi. Savaş sonunda Kudüs’e geri dön­dü ve Filistin bölgesine gelen İngilizler’in genel valisinin yardımcılığına getirildi (1917). Ancak göreve başladıktan üç ay sonra İngiltere’nin bölgedeki siyasetini protesto ederek istifa etti. Bu sırada halk arasında yeni yeni başlayan isyan hare­ketlerine katıldı ve 1918-1919 ayaklanmalarında büyük rol oynadı. Yahudi ve İngilizler’e karşı mücadele etmekle gö­revli Fidâiyyûn adlı küçük grupları orga­nize etmeye başladı. Filistin’de ilk siyasî teşkilât olarak kurulan en-Nâdi’l-Arabî başkanlığına seçildi. 17 Haziran 1919’da Halîlürrahman’a gelen King Kreyn Ame­rikan araştırma heyetini protesto mahi­yetinde bağımsızlık gösterileri yapıldı. Bu faaliyetlere önderlik ettiği ve Balfour deklerasyonuna karşı çıktığı gerekçesiyle İngilizler tarafından tutuklandı. 1920 yılı Nisan ayında Kudüs ayaklanmaları sırasında suçlu görüldüğünden tekrar takibe uğradıysa da Şam’a kaçmayı ba­şardı ve Filistin halkı için bir vatan temin etme mücadelelerini orada sürdürdü. Suriye’nin istiklâli sırasında altı ay bu­rada bulundu ve Faysal b. Hüseyin zamanında faaliyetlerine devam etti. Kısa bir süre sonra İngiliz Yüksek Komiserli-ği’nin af çıkarması üzerine de Kudüs’e geri döndü.

21 Mart 1921’de, Kudüs müftüsü olan ağabeyi Kâmil el-Hüseynî’nin vefatı ile boşalan başmüftülüğe getirildi. 1922’de el-Meclİsü’1-İslâmî el-a’Iâ başkanlığına seçildi ve Filistin’de müstakil bir kuru­luş halinde çalışarak bölgedeki vakıf ara­zilerine sahip çıktı. Bu dönemde bölge­de yetimhaneler, spor merkezleri, hayır kurumları ve şer’î mahkemeler kurdu. 1928 ve 1929 yıllarında yahudilere kar­şı müslüman halkın ayaklanmasında oy­nadığı rol onu tartışmasız Filistinliler’in lideri yaptı.

Bu arada toplanan Filistin İslâm Kong­resi zamanla bir müessese haline geldi ve milletlerarası siyaset alanında ağırlı­ğı hissedilen bir teşkilât oldu. Filistin da­vasına umumi bir hüviyet kazandırmak amacıyla Kudüs’te toplanan Dünya İslâm Kongresi’nde(7-12 Aralık 1931) Filistin’in bağımsızlığı istendi ve başkanlığa Emîn el-Hüseynî getirildi. Daha sonra benzer toplantılar Mekke, Karaçi, Bağdat, Am­man ve Mogadişu’da tekrar edildi.

1933 yılında Kudüs’te Mescid-i Ak­sa adıyla bir İslâm üniversitesi kurma çalışmaları başlatıldı; bu amaçla birçok Arap ve İslâm başşehri ziyaret edilerek bağışlar toplandı. Bu sırada yahudiler büyük paralar karşılığında Kudüs ve ci­varında araziler satın alıyorlardı. Müf­tü Emîn el-Hüseynî, bu arazi komisyon­cuları ile mücadele edebilmek için “emir bi’l-ma’rûf” cemiyetleri kurdu. Yahudi­lere toprak satanlara karşı amansız bir mücadele başlatıldı; Filistin’in her tara­fına vaizler gönderilerek bu kişilerin di­nen günahkâr sayılacağı üzerinde du­ruldu. Toplanan paralarla araziler alındı ve tekrar yahudilere satılmaması için va­kıflara bağlandı. Emîn el-Hüseynî, 1935′-te kuzeni Cemal’in başkanlığında bir Fi­listin Arap partisinin kurulmasına yar­dım etti.

Abdülkâdir el-Hüseynî başkanlığında kurulan “mukaddes cihad askerî birliği” İngilizler’e karşı yapılan protesto hare­ketinin(19 Nisan 1936) mesuliyetini yük­lendi. Protesto hareketinden sonra Ku­düs’te Filistin’deki bütün siyasî grupla­rın katıldığı bir toplantıda, yahudi amaç­larının gerçekleşmesini sağlayan Balfour planının kaldırılmasını, Arap ve yahudi-lerden meydana gelen bir Filistin hükü­metinin oluşturulmasını isteyen el-Lec-netü’l-Arabİyyetü’l-ulyâ li-Filistin kurul­du(25 Nisan 1936). Konsey başkanlığına getirilen Emîn el-Hüseynî, İngiltere’den gelen Lord Peel başkanlığındaki heyetin 7 Temmuz 1937’de kararlaştırdığı Filis­tin’i taksim planını reddetti. Emîn el-Hü­seynî. 29 Temmuz 1937’de el-Meclisü’l-İstâmîel-a’lâ başkanlığından alındı. He­men arkasından tutuklanmak istenince Lübnan’a kaçtı. Lübnan’dan Irak’a, ora­dan da İran’a geçti.

1937-1941 yıllan arasında Irak. Tür­kiye, Bulgaristan. İtalya ve Almanya gi­bi ülkeleri dolaşarak Filistin Arap heyeti adına destek toplama çalışmalarını sür­dürdü. 1941 “de, savaşı kazanacaklarına inandığı İtilâf devletlerinden Arap dava­sına destek sağlamak için Berlin’e gitti. Mayıs 1945’e kadar burada kalan Emîn el-Hüseynî, yayımladığı bildirilerle Arap-lar’ı yahudi ve İngilizler’e karşı ayaklan­maya çağırdı. Almanya’da kaldığı süre­ce bir müslüman olarak nasyonal sos­yalizme en ufak bir sempati duymadı. Naziler’in işgal ettiği ülkelerden Filistin’e yahudi göçünü engellemeye çalıştı. Al­manlar da İngiliz idaresi altındaki müs­lüman cemaatleri etkilemek ve onları İn­gilizler’e karşı kışkırtarak Süveyş Kanalı’nı ele geçirmek için Emîn el-Hüseynî1-yi desteklediler. Savaşın sonucu belli ol­maya başlayınca Fransa’ya kaçtı. Ancak Fransızlar tarafından tutuklanarak Pa­ris’te bir yıl boyunca göz hapsinde kaldı. Bu sırada İngiltere, Yugoslavya ve Ame­rika, Emîn el-Hüseynî’nin savaş suçlusu olarak yargılanması için teslim edilme­sini istedilerse de Fransa onu vermeyi reddetti. Emîn el-Hüseynî sonunda Mı­sır’a kaçmayı başardı (1946).

11 Haziran 1946’da Kahire’de Arap Birliği’nin kararıyla kurulan el-Hey’etü’l-Arabiyyetü’l-ulyâ li – Filistin’e başkanlık eden Emîn el-Hüseynî kısa zamanda Ku­düs, Şam, Beyrut, Bağdat ve Karaçi’de bu teşkilâta bağlı bürolar açtı. Ayrıca yi­ne aynı teşkilâta bağlı olarak Asya, Av­rupa. Afrika ve Amerika’da temsilcilik­ler kuruldu. Birleşmiş Milletler teşkilâ­tının 29 Kasım 1947 tarihinde benimse­diği Filistin taksim planı engellenmeye başlandı. Emîn el-Hüseynî, bütün bu teş­kilâtların masraflarını karşılamak üzere Beytülmâl el-Arabî adıyla bilinen bağım­sız bir fon oluşturdu.

1948’de Filistin toprakları üzerinde İs­rail Devleti’nin kurulmasından sonra 1 Aralık 1948 tarihinde Gazze’de toplanan I. Filistin Halk Meclisi’ne başkanlık eden Emîn el-Hüseynî, işgal altındaki toprak­ların kurtarılması ve yahudilere karşı mü­cadelenin yürütülmesi amacıyla Genel Filistin hükümetinin kurulduğunu ilân etti. Merkezi Kahire’de bulunan bu hü­kümetin faaliyetleri kısa bir süre sonra Mısır hükümeti tarafından engellendi. Emîn el-Hüseynî, 1951’de kırk beş İslâm ülkesinin katılmasıyla Karaçi’de topla­nan Dünya İslâm Kongresine başkan se­çildi, 1955 yılında Endonezya’da toplanan Bandung Konferansı’na başkanlık etti­ği bir heyetle Filistin adına katıldı. Kahire’den sonra faaliyet merkezini 1959’da Beyrut’a taşıyan Emîn el-Hüseynî siyasî çalışmalarını burada sürdürdü. 1962 yılı Mayısında otuz yedi İslâm ülkesinin iş­tirakiyle Bağdat’ta toplanan Dünya İs­lâm Kongresi’ne başkanlık etti. Yine ay­nı yıl Mekke’de kurulan Râbıtatü’l-âle-mİ’1-İslâmî teşkilâtına kurucu üye ola­rak katıldı. 1967’de otuz yıldan beri ay­rı kaldığı Kudüs’e döndü. İsrail ile doğ­rudan görüşmelerin uygun olmayacağını, bu toprakların Filistin’e ait olduğu­nu ve geri alınması için gerekirse harp edilmesi fikrini hayatı boyunca taşıdı. 4 Temmuz 1974 tarihinde Beyrut’ta ve­fat etti.

Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi