Amerikalı Sosyologlar

Maurice Hauriou

Maurice Hauriou

Maurice Hauriou (d. 17 Ağustos 1856, Ladiville (Charente) – ö. 12 Mart 1929, Toulouse) Fransız hukukçu ve sosyolog.

Fransız idare hukukunun babalarından kabul edilmektedir ki bu hukukun temeline “kamu gücü”nü kriter olarak koymuştur. Léon Duguit’nin Bordeaux Okulu’nu, Raymond Carré de Malberg’in de Strazburg Okulu’nu temsil etmesi gibi kendisi ise Toulouse Okulu’nu temsil etmiştir.

İçindekiler

  • 1 Biyografisi
  • 2 Toulouse Hukuk Fakültesi’ndeki Kariyeri
  • 3 Görüşleri ve Eserinin Yorumu ve Eleştirisi
  • 4 Eserleri

Biyografisi[değiştir | ]

1876’da Bordeaux Hukuk Fakültesi’nden mezun olmuş ve 1879 yılında aynı fakültede doktorasını tamamlamıştır. Roma hukuku ile medeni hukuk alanında uzmanlaşmıştır. 1880 ve 1881’deki agregasyon sınavlarında başarısız olmasına karşın 1882’deki sınavda birinci olmuştur (bu sınavda Léon Duguit 6. olmuştur). 1882’deki bu sınav büyük sınav olarak adlandırılmıştır çünkü Fransız modern kamu hukukunun kurucularından olan Henry Berthélemy, Léon Duguit, Léon Michoud, Adhémar Esmein ve Raymond Carré de Malberg bu sınava katılmıştır.

Toulouse Hukuk Fakültesi’ndeki Kariyeri[değiştir | ]

1883’te Toulouse Hukuk Fakültesi’nde kariyerine başlamış, genel hukuk tarihi derslerini vermiş, daha sonra idare hukuku dersleri de vermeye başlamış, 1888 yılında idare hukuku profesörü olmuş ve 1888-1920 yıllarında idare hukuku kürsüsünün başkanlığını yapmıştır. 1906 yılından emekli olduğu 1926 yılına dek ise Toulouse Hukuk Fakültesi’nin dekanı olmuştur. Karşılaştırmalı medeni yasama (1891-1892), kamu hukuku (1894-1895), idare hukuku (1895-1918, 1919-1920), sosyal bilim (1899-1901), kamu hukukunun ilkeleri (1920) dersleri vermiş ve idare hukuku kürsüsü başkanlığını 7 Mayıs 1920 tarihinde bırakarak, anayasa hukuku kürsüsüne geçmiş ve 1926’daki emekliliğine dek bu kürsüde öğretim üyesi olarak görev yapmıştır.

Görüşleri ve Eserinin Yorumu ve Eleştirisi[değiştir | ]

Kamu gücü ve kurum teorisi üzerine sıklıkla yazmış, çok sayıda idarenin kararları üzerine yorumlu bir çalışma yapmıştır. Tezlerinde devlet vizyonunu bir kamu gücü olarak vurgulamıştır ki burada istisna hukuku da kendi doğası haklı çıkartmıştır.

Fransız ve Frankofon hukukçular hatta yabancı özellikle Alman (örneğin; Carl Schmitt), İspanyol ve İtalyan kamu hukukçuları arasında uzun süre görüşleri etkili ve önemli olmuştur.

Léon Duguit’nin pozitivist hukuk görüşü ile ciddi tartışmaları olmuştur. Duguit’nin pozitivizmi, devletin kendini sınırlandırması ve egemenliği alanında eleştiriler getirmiştir.

Hauriou’ya göre güç devletin kendi egemenliğinde dinlenir. Devletin kurum kavramı açısından değerlendirilmesi gerekir. O’na göre kurumsallaşma devleti sınırlandıracaktır.

Eserleri[değiştir | ]

  • Origine de la corréalité, Paris, L. Larose et Forcel, 1882, 24 p.
  • L’histoire externe du droit, Paris, F. Pichon, 1884, 15 p.
  • Précis de droit administratif et de droit public, Şablon:1re 1892, Şablon:12e Sirey 1933 (réimp. Dalloz 2002, 1164 p.).
  • Les facultés de droit et la sociologie, Paris, E. Thorin et fils, 1893, 8 p.
  • La Science sociale traditionnelle, Paris, Librairie générale de la société du Recueil général des lois et arrêts, 1896, 432 p.
  • La gestion administrative : étude théorique de droit administratif, Paris, L. Larose, 1899, IV-94 p.
  • Leçons sur le mouvement social, données à Toulouse en 1898, Paris, L. Larose, 1899, VIII-176p.
  • Précis de droit administratif et de droit public général : à l’usage des étudiants en licence et en doctorat ès-sciences politiques (Şablon:4e éd.), Paris, L. Larose, 1900-1901, VI-896 p.
  • Principes de droit public, Şablon:1re 1910, Şablon:2e Larose, Paris, 1916.
  • Principes de droit public à l’usage des étudiants en licence (Şablon:3e) et en doctorat ès-sciences politiques (Şablon:2e éd.), Paris, L. Tenin, 1916, XXXII-828 p.
  • La souveraineté nationale, 1912.
  • Précis de droit constitutionnel, Paris, Librairie de la Société du Recueil Sirey, 1923, VII-742 p
  • Précis élémentaire de droit constitutionnel, Paris, Sirey, 1925, 307 p.
  • Notes d’arrêts sur les décisions du Conseil d’Etat et du Tribunal des Conflits, publiées au Recueil Sirey de 1892 à 1928, réunies et classées par André Hauriou, Paris, 1929, 3 volumes, rééditées par La Mémoire du Droit, 2000 ː

    • Tome 1, XII-743 p.
    • Tome 2, 764 p.
    • Tome 3, 846 p.
  • Précis élémentaire de droit constitutionnel (Şablon:2e éd.), Paris, Recueil Sirey, 1930, XI-332 p.
  • Maurice Hauriou, Aux sources du droit. Le pouvoir, l’ordre et la liberté, Cahiers de la Nouvelle Journée, 1933, n° 23, Paris, Bloud & Gay (réimprimé en Caen, Bibliothèque de philosophie politique et juridique, 1986, 21 cm, 191p).
  • Écrits sociologiques, préf. de Frédéric Audren et Marc Milet, Paris, Dalloz, 2008, 476 p. (Réimpression de deux ouvrages de Maurice Hauriou, La science sociale traditionnelle et Leçons sur le mouvement social et de trois articles de revues sur le thème des sciences sociales ː « La crise de la science sociale », 1894 ; « Les facultés de droit et la sociologie », 1893 ; « Philosophie du droit et science sociale », 1899).


“Maurice_Hauriou&oldid=19179782” adresinden alındı.