Maurice Blanchot – Yazınsal Uzam

Gece kendisine geri verilmiştir. Yokluk tamamlanmıştır ve sessizlik katıksızdır. Demek ki herşey son bulmuştur.
Rastlantı ölümdür.
Gecede sessizlik sözdür ve dinlenme yoktur. Çünkü konum uygun değildir. Orada dur durak bilmeyen ve durdurulmamış olan hüküm sürer, yetkin ölümün kesinliği değil de “ölmenin sonsuz acısı”.
“Gizemli yol, içeriye doğru gider.” Novalis
Konuşmak, herşeyden önce görünür olanı, görünmeze dönüştürmektir.
Gerçek şiir, söylerken sözün kapalı uzamını değil de kendisi aracılığıyla uzamı büyütmek için kendini tükettiği ve uyumlu bir biçimde ortadan yok olduğu gibi olan derinliktir. Bir hiç çevresinde arı bir içsel yanmadır.
Sanatın nesnesi, çıkış noktası bakir olan nesnelerdir.