Mario Luzi

Toccata

İşte Nisan, suya

ve toza doygun göklerin sıkıntısı

hasırın suskusu

camda, rüzgârın

dokunuşu, bir yara;

uzamında kapıların

solgun gül ırmaklarda

Hayatın bu yabancı varlığı

Kemerlerde yankılanan adımında.

…

yaşamak

bize kalandır hâlâ

…

Nisan – Sevda

Ölüm düşüncesi yoldaş bana

iki duvarı arasında bir yokuş yolun

sancılı tırmanan dönemeçleri boyunca.

İlkbahar soğuğunda tedirgin renkler; otlar,

mor salkım yabancı çalılar

kekre; kavruk eller iğne iğne, bir ürperti

yağmurluklar, pardesüler içinde.

Sancılıdır zaman, sancı verir,

Zaman ki aydınlık bir kasırgada

binbir çiçek katar amansız görüntülere ve herbiri 

kaybolur bir çırpıda toz ve rüzgarda

sorarken sen nedir diye.

Yolumuz bildik yerleredir.

Olgular oysa gerçek dışı

sürgünü ve ölümü önceler.

Nesin sen, ben ne oldum

ki dolaşıp dururum bu rüzgarlı uzamda,

bir adam, uçuk, silik bir iz peşinde!

İnanılmaz seni arıyor olmam, dünyanın

şu ya da bu yerinde

mucize olurdu tanımamız birbirimizi

Ama öyle bir yaş ki benimki

bekler hâlâ ötekinden

kendimizde olanı, belki de hiç olmayanı.

Yaşama yardımcıdır sevda ve sürmeye,

siler sevda ve başlatır. Ve umsa,

acı, azap içinde biri umsa bile

uzaktan bir yardım muştusunu

aslında kendindedir, bir soluk yeter uyarmaya onu.

Bin kez öğrendim bunu ve unuttum bin kez,

bana dönüyor şimdi senden apaçık

şimdi daha canlı, daha gerçek.

Benim cezam bu anın ötesinde sürmek.

Sevdiğim Kadınsa Müzik

Türkçeleştiren: Işıl Saatçioğlu

İyişeyler, Kasım 93