İdeolojiler Tarihi

Lonca Sosyalizmi

Lonca Sosyalizmi

I. Dünya Savaşı öncesinde, Georges Sorel’in düşüncelerinden esinlenerek gelişen ve Fransa’ nın en büyük işçi konfederasyonu (Confederati-on Generale du Travail) tarafından benimsenen devrimci sendikalizm, işçilerin işyeri denetimini savunmaktaydı. İngiltere’de ise Fabian evrimcilik egemen bir akımdı ve doğrudan eylemci sendikalizm de Lonca Sosyalizmi akımı içinde yumuşatılmaktaydı.

Lonca Sosyalizmi, sanayi işletmelerinin yönetiminin, yönetici ve mühendis gibi çalışanlar da dahil, üretimle ilgili herkes tarafından paylaşılması gerektiğini savunmaktadır. Bu anlayış, yalnız beden işçilerini kapsayan Sendikalizm’ den farklı olduğu gibi, Fabiancılar’ın devlet mülkiyeti ve bürokratik yönetim konularındaki ısrarlarından da ayrılıyordu. G.D.H. Cole’un 1913’te geliştirdiği kuram, Sendikalist etkiyi, John Ruskin ve William Morris’e dayanan daha eski bir Ingiliz köktenci geleneğiyle birleştirmekteydi. Buna göre, Mancist olsun, Fabiancı olsun, kolektivizmin her türü, devlete çok fazla yetki vermekteydi. Toplumda, bireyle devlet arasında yer alan kolektif birimler (örneğin, sendika veya loncalar), gerçek irade ve kişiliği olan varlıklar sayılmalıydı. Bunlar, devlet tarafından yaratılmadıkları gibi, mantıkça da, tarihi olarak da, devletten önce gelirlerdi. Fabiancı-lık’tan hayal kırıklığına uğrayan S.G. Hobson da, 1910-1914 arasında, aynı yönde düşünceler ileri sürmüştü.