Felsefe Akımları

LaVeyan Satanizm Nedir, Tanımı, Felsefesi Hakkında Bilgi

LaVeyan satanizm veya Ateistik satanizm, 1966’da Amerikan okültisti ve yazar Anton Szandor LaVey tarafından oluşturulan felsefi öğreti ve inanış biçimi. İlk olarak 1966 yılında Şeytan Kilisesi’nin kurulmasıyla ortaya çıkmıştır. Satanist akımlar içerisinde kilisesi, yazılı törenleri, bayram günleri, din adamları olan ve organize bir din sayılan tek akım LaVeyan satanizmdir.

LaVey, “Şeytanın Çağı” nın ilk yılı olan Anno Satanas olan “Yılın Biri” ilan ettiği 1966 Walpurgisnacht’ta Şeytan Kilisesinin kuruluşuyla LaVeyan Satanizmini kurdu. Friedrich Nietzsche ve Ayn Rand’ın fikir ve yazılarının fikirleri büyük ölçüde etkilenmiştir. Kilise, LaVey’in liderliğinde büyüdü; bölgesel mağralar ABD genelinde kuruldu. Bunların birçoğu 1970’lerin başında bağımsız Şeytan örgütleri kurmak için Kiliseden ayrılmıştır. 1975’te LaVey, mağara sistemini kaldırdı; bundan sonra Satanizm, LaVey’nin yazılarından büyük ölçüde etkilenmiş olmasına rağmen, çok daha az organize bir hareket haline geldi. Önümüzdeki yıllarda, Kilise üyeleri onu La Veya Satanizmini takip eden kendi örgütlerini kurmak için bıraktılar; aralarında John Dewey Allee’nin İlk Şeytana Kilisesi ve Karla LaVey’nin İlk Şeytan Kilisesi vardı.

Dinin doktrinleri LaVey’nin Şeytani İncil adlı kitabında kodlanmıştır. Din, materyalist, doğaüstü varlıkların, beden-ruh ikiliği ve ölümden sonraki hayatı reddetti. Uygulayıcılar Şeytanın tam anlamıyla var olduğuna ve ona ibadet etmediklerine inanmıyorlar. Bunun yerine, Şeytan, gurur, kızgınlık ve aydınlanmayı temsil eden olumlu bir arketip olarak görülüyor. Ayrıca LaVeylilerin insanlığın doğal içgüdülerini bastırmak ve mantıksızlığı teşvik etmek için eleştirdikleri İbrahimî dinlere karşı bir meydan okuma simgesi olarak benimsendi. Din, insanlığı insancıl bir evrende var olan hayvanlar olarak gören, doğal bir dünya görüşünü yaymaktadır. Sosyal Darwinizm ve anti-eşitlikçilik ile birlikte, bireyciliğe ve egoizme dayanan bir felsefeyi teşvik eder.

LaVeyan Satanizm, iki farklı biçimi kapsayan sihir uygulamasını içerir; daha büyük ve daha az sihir. Daha büyük sihir, ritüel uygulamanın bir biçimidir ve kişinin duygusal enerjisini belirli bir amaca odaklamak için psikodramatik katarsi anlamındadır. Bu ayinler, merhamet (sevgi), yıkım (nefret) ve cinsiyet (şehvet) dahil olmak üzere üç temel psiko-duygusal temaya dayanıyor. Küçük büyü, bir kişiyi veya bir durumu kendi iradesine bükmek için uygulanan psikoloji ve glamour (veya “wile and guile”) yoluyla manipülasyon uygulamasıdır.